Anna Romanowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 54:
 
=== Cesarzowa Rosji ===
Zgodnie z testamentem [[Katarzyna I|Katarzyny I]], rządy w Rosji po bezpotomnej śmierci [[Piotr II Romanow|Piotra II]] miały sprawować kolejno córki Piotra I, [[Anna Romanowa (1708–1728)|Anna]] i [[Elżbieta Romanowa|Elżbieta]]. Tymczasem Anna Piotrowna zmarła w 1728 roku, zaś przejęcie tronu przez Elżbietę PiotrownąPiotrownę nie było na rękę obozowi Dołgorukowowych, który zamierzał wprowadzić w Rosji [[oligarchia|oligarchię]]. Spowodowali więc zwołanie [[Najwyższa Tajna Rada|Najwyższej Tajnej Rady]], na jej zebraniu przeforsowali uznanie cesarzem rosyjskim księżnej Anny Iwanowny, a następnie wprowadzili w życie tzw. [[Kondycje]] ograniczające [[samodzierżawie]].
 
Po przybyciu w 1730 roku do Rosji, Anna Iwanowna po swojej koronacji w Moskwie nakazała powtórne przeniesienie stolicy do Sankt Petersburga. Rezydując w mieście nad Newą nie interesowała sprawami państwowymi, zajmowała się dworem, balami oraz zabawami. Ważniejsze stanowiska w państwie przejmowali Niemcy inflanccy, pod których wpływami cesarzowa się znajdowała. Realnie rządy w Rosji sprawował w jej imieniu [[Ernest Jan Biron|Ernest Jan Bühren]], który po otrzymaniu tytułu hrabiowskiego zmienił nazwisko na Biron. Stanął on na czele Tajnej Kancelarii i trzyosobowego Cesarskiego Gabinetu, który całkowicie sobie podporządkował. Otoczenie [[car]]ycy, w którym znaleźli się między innymi [[Burkhard Christoph Münnich]] i [[Andriej Ostermann]] szybko odsunęło od władzy wszechwładną dotąd rodzinę [[Dołgorukowowie|Dołgorukowowych]], która została zesłana na [[Syberia|Syberię]].