Franciszek Sławski: Różnice pomiędzy wersjami

Jego dorobek naukowy liczy kilkaset pozycji, w tym kilkanaście książek i obejmuje szeroką tematykę ogólnosłowiańską. Do najważniejszych publikacji Sławskiego należą prace dotyczące słownictwa słowiańskiego, jego etymologii i rekonstrukcji zasobu leksyki prasłowiańskiej. Głównym dziełem Sławskiego jest ''Słownik etymologiczny języka polskiego'' (tom 1-5, A-Ł, 1952–1982), uwzględniający ogromną literaturę naukową oraz bogaty materiał historyczny i gwarowy polski i słowiański. Współautor i redaktor ''[[Słownik prasłowiański|Słownika prasłowiańskiego]]'' (tom 1-8, A-Gy, 1974–2001) – wypracował jego koncepcję oraz zasady i metody rekonstrukcji słownictwa prasłowiańskiego. Poza tym prace z zakresu językoznawstwa południowosłowiańskiego, zwł. bułgarskiego, oraz dotyczące języka starosłowiańskiego: ''Gramatyka języka bułgarskiego'' (1953, wznowione w 1962), ''Podręczny słownik bułgarsko-polski'' (1963, wznowiony w 1987), ''Przegląd i charakterystyka języków słowiańskich'' (1954, wspólnie z Lehrem-Spławińskim i [[Władysław Kuraszkiewicz|Władysławem Kuraszkiewiczem]]), ''Zarys dialektologii południowosłowiańskiej'' (1962) oraz opracowanie języków słowiańskich w dziele zbiorowym ''Języki indoeuropejskie'' (1988, redaktor [[Leszek Bednarczuk]]) i rozprawy o zabytkach językowych, np. ''[[Księga Sawy|Księdze Sawy]]'' i ''[[Kodeks Assemaniego|Kodeksie Assemaniego]]''.