Dorota Jabłonowska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
MastiBot (dyskusja | edycje)
Linia 4:
Urodziła się w Kaliszu jako jedyna córka [[Piotr Jakub Bronisz|Piotra Jakuba Bronisza]] (herbu Wieniawa), kasztelana kaliskiego, sekretarza króla Stanisława Leszczyńskiego, i Marianny z Szołdrskich, wojewodzianki kaliskiej i kasztelanki biechowskiej. Była również spadkobierczynią swego stryja [[Jan Roman Bronisz|Jana Romana Bronisza]], starosty średzkiego<ref>Włodzimierz Dworzaczek, ''Teki''...; Księgi grodzkie poznańskie, rok 1723, str. 109.; Jan Radomicki, starosta osiecki występuje w imieniu swej żony Doroty Broniszówny jako spadkobierczyni po jej zmarłym stryju Janie Broniszu, staroście średzkim.</ref>.
 
W 1720 odziedziczyła dobra [[Stęszew]] i [[Racot]]. Jako właścicielka Racotu zainicjowała przebudowę tamtejszej [[Pałac w Racocie|rezydencji]] (zainicjowała budowę świątyni oraz postawiła murowane stajnie i oficyny), którą kontynuował później jej syn Antoni Barnaba Jabłonowski. W latach 50-tych. i 60-tych. XVIII w. z jej inicjatywy rozpoczęto przebudowę kościoła w [[Tomice (powiat poznański)|Tomicach]], a w 1771 roku księżna zainicjowała renowację [[Kościół Trójcy Świętej w Stęszewie|kościoła farnego p.w. Św. Trójcy]] w Stęszewie, w którym powstały dwie kaplice boczne: kaplica MB Nieustającej Pomocy z lożą kolatorów i położoną pod nią zakrystią, oraz kaplica Św. Krzyża, w której wzniesiono później księżnej nagrobek w formie ołtarza wraz z portretem i jej rodzinnym herbem Wieniawa.
 
Dorota Jabłonowska zmarła 15 listopada 1773 w Racocie, który należał do jej syna z drugiego małżeństwa księcia Antoniego Barnaby Jabłonowskiego, a pochowano ją 12 marca 1774 w krypcie przebudowanej przez nią fary w Stęszewie.