Monokryształ: Różnice pomiędzy wersjami

Wpływ czynników wewnętrznych na reaktywność cząsteczek w kryształach ma związek z budową wewnętrzną kryształów oraz cząsteczek. Zaliczamy do nich czynniki geometryczne i steryczne. Głównym czynnikiem wpływającym na reaktywność w kryształach jest geometria cząsteczek oraz geometria i rodzaj sieci krystalicznej. Jako pierwsi tą zależność opisali Cohen i [[Eric Schmidt|Schmidt]] w 1964 roku, gdy badali reakcje fotodimeryzacji [2+2] na kryształach pochodnych [[Kwas cynamonowy|kwasu cynamonowego]] w 1964 roku. Na reaktywność kryształów wpływ mają również czynniki steryczne. Są to przeszkody przestrzenne, które wpływają na przemieszczanie się cząsteczek w krysztale, co w konsekwencji decyduje o zajściu reakcji. Zaobserwowano również, że niektóre wiązania mogą blokować reaktywność molekularną w kryształach, przykładem mogą być [[Wiązanie wodorowe|wiązania wodorowe]]. Na szybkość reakcji fotodimeryzacji [2+2] mają wpływ również podstawniki w pierścieniu benzenowym. Wpływ ten jest związany z rodzajem oraz pozycją podstawnika. Podstawiając za atomy wodoru fluor, który charakteryzuje się podobną geometrią, otrzymujemy strukturę o innych właściwościach chemicznych. [[Fluor]] jest najbardziej elektroujemnym pierwiastkiem w układzie okresowym, więc może tworzyć z odpowiednimi donorami wiązania wodorowe. Wiązania wodorowe C – H ··· F są słabe i elastyczne. Jeśli nie występują inne, silniejsze interakcje, wiązania te mogą odgrywać rolę kierującą strukturą.