Francesco Feo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
s |
lit. |
||
Linia 35:
Należał do czołowych twórców [[szkoła neapolitańska|szkoły neapolitańskiej]]{{r|encmuz}}. Pisał [[opera seria|opery seria]], do których wprowadzał intermedia o charakterze komediowym{{r|encmuz}}. W jego operach na pierwszy plan wysuwają się wirtuozowskie arie, w partiach zespołowych i chóralnych stosował prostą fakturę homofoniczną{{r|encmuz}}.
Skomponował m.in. opery ''L’amor tirannico, ossia Zenobia'' (wyst. Neapol 1713), ''La forza della virtù'' (wyst. Neapol 1719), ''Teuzzone'' (wyst. Neapol 1720), ''Siface, re di Numidia'' (wyst. Neapol 1720), ''Ipermestra'' (wyst. Rzym 1728), ''Arianna'' (wyst. Turyn 1728), ''Tamase'' (wyst. Neapol 1729), ''Andromaca'' (wyst. Rzym 1730); ''L’Issipile'' (wyst. Turyn 1733?), ''Arsace'' (wyst. Turyn 1740), intermezza ''Morano e Rosina'' (wyst. Neapol 1723), ''Don Chisciotte della Mancia'' (wyst. Rzym 1726), ''Coriando lo speciale'' (wyst. Rzym 1726), ''II vedovo'' (wyst. Neapol 1729), serenaty ''Oreste'' (wyst. Madryd 1738), ''Polinice'' (wyst. Madryd 1738){{r|baker}}, ponadto motety, kantaty, msze i części mszalne, ''Passio
== Przypisy ==
| |||