Instytut Matematyki w Naukach Przyrodniczych im. Maxa Plancka: Różnice pomiędzy wersjami
De Charlus (dyskusja | edycje) Nowa strona |
(Brak różnic)
|
Wersja z 21:36, 29 paź 2020
Instytut Matematyki w Naukach Przyrodniczych im. Maxa Plancka (ang. Max Planck Institute for Mathematics in the Sciences, niem. Max-Planck-Institut für Mathematikin den Naturwissenschaften) (MPI MiS) to instytut naukowo-badawczy zajmujący się zastosowaniami matematyki w naukach przyrodniczych. Instytut mieści się w Lipsku, (Saksonia,Niemcy) i należy do Towarzystwa Maxa Plancka – największej niemieckiej instytucji naukowej. Instytut blisko współpracuje z wydziałem matematyki Uniwersytetu w Lipsku - niektórzy pracownicy naukowi afiliowani są w obu instytucjach, organizowane są wspólne wykłady i seminaria.
Historia
Institut został ufundowany 1 Marca 1996. Swoją działalność oficjalnie rozpoczął 2 października 1996. Pierwszymi dyrektorami instytutu zostali Juergen Jost, Stefan Mueller i Eberhard Zeidler, którego inicjatywie przypisuje się powstanie instytutu[1]). Zadeklarowany celem Instytutu było prowadzenie badań z zakresu matematyki i matematyki stosowanej, prowadzenie dialogu pomiędzy matematykami a przedstawicielami innych dziedzin badawczych oraz wprowadzanie odkryć naukowych i stojących za nimi pomysłów do matematyki.[2]
Grupy robocze
Obecne działające grupy robocze
Trzy główne grupy robocze są prowadzone przez dyrektorów Instytutu:
- Juergen Jost - Systemy Złożone, Uczenie Maszynowe, Geometria Różniczkowa, Geometria, Filozofia nauki, Geometria Informacji, Sieci neuronowe.
- Felix Otto - Analiza matematyczna i jej zastosowania, Fizyka teoretyczna.
- Bernd Sturmfels - Algebra, zwłaszcza nielinowa, geometria, kombinatoryka i ich zastosowania w statystyce i naukach przyrodniczych.
Pozostałe grupy robocze:
- Daniele Agostini - Geometria Algebraiczna.
- Nihat Ay - Geometria Informacji w kognitywistyce.
- Benjamin Gess - Stochastyczne Równania różniczkowe cząstkowe.
- Michael Joswig - Oprogramowanie matematyczne.
- Guido Montúfar - Matematyczne Uczenie Maszynowe.
- Matteo Smerlak - Ewolucja.
- André Uschmajew - Tensory i Optymalizacja.
Dawne grupy robocze
Grupy robocze byłych dyrektorów Instytutu:
- Eberhard Zeidler - Analiza funkcjonalna, fizyka teoretyczna.
- Woflgang Hackbusch - Metody numeryczne równań różniczkowych cząstkowych.
- Stefan Mueller - metody matematyczne badań materiałowych, Mechanika ośrodków ciągłych, Fizyka teoretyczna, Nielinowe równania różniczkowe cząstkowe, Rachunek wariacyjny.
Inne grupy robocze działające niegdyś w instytucie:
- Lehel Banjai - Metody numeryczne w Akustyce i Elektromagnetyzmie.
- Antonio DeSimone - Badania materiałowe.
- Nicolas Dirr - Badania materiałowe.
- Peter Hornung - Analiza geometryczna w naukach przyrodniczych.
- Mateusz Michałek - Kombinatoryczna geometria algebraiczna.
- Angkana Ruland - Plastyczność w Równaniach różniczkowych cząstkowych.
- Artem Sapozhnikov - Przestrzenne procesy stochastyczne.
- Matthias Schwarz - Geometria symplektyczna i Hamiltonowskie Układy dynamiczne.
- Emanuele Spadaro - Geometryczna teoria miary.
- Angela Stevens - Zastosowania matematyki w biologii.
- Johannes Zimmer - Rachunek wariacyjny.
Linki zewnętrzne
- ↑ Jürgen Jost, Eberhard Zeidler 1940–2016, „Jahresbericht der Deutschen Mathematiker-Vereinigung”, 120 (3), 2018, s. 221–228, DOI: 10.1365/s13291-017-0175-4, ISSN 1869-7135 [dostęp 2020-10-29] (ang.).
- ↑ Juergen Jost, Stefan Mueller, Eberhard Zeidler, A new Max-Planck institute for mathematics in the sciences in Leipzig, „Notices of the American Mathematical Society”, 43 (10), 1996, s. 1125–1126, ISSN 0002-9920 [dostęp 2020-10-23].