Zenon Werner: Różnice pomiędzy wersjami

|wikicytaty =

}}

 

W latach 1968-1972 był podchorążym [[Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych|Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego]] w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej przez sześć lat dowodził plutonem, a następnie kompanią czołgów w [[35 Pułk Czołgów|35 Pułku Czołgów Średnich]] w Ostródzie. W latach 1978-1981 był słuchaczem Akademii Wojsk Pancernych w Moskwie. Po powrocie do kraju został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 35 Pułku Czołgów Średnich w Ostródzie. W 1983 roku objął dowodzenie [[28 Pułk Czołgów|28 Saskim Pułkiem Czołgów Średnich]] w garnizonie Czarne, a po trzech latach został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy [[20 Warszawska Dywizja Pancerna|20 Warszawskiej Dywizji Pancernej im. Konstantego Rokossowskiego]] w Szczecinku. W 1988 roku objął dowództwo [[8 Dywizja Zmechanizowana|8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej]] w Koszalinie. W latach 1990-1992 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Po ukończeniu studiów przez trzy miesiące pełnił obowiązki szefa Oddziału Szkolenia Bojowego Sztabu [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w Bydgoszczy. W 1992 roku objął dowództwo [[2 Pomorska Dywizja Zmechanizowana|2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej]] w Szczecinku. 11 listopada 1994 roku Prezydent RP, [[Lech Wałęsa]] wręczył mu nominację na stopień generała brygady. W lipcu 1995 roku został zastępcą szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego ds. organizacyjno-mobilizacyjnych, w grudniu 1999 roku szefem sztabu – zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego i wreszcie 8 maja 2001 roku zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. 13 lutego 2004 roku został oficjalnie pożegnany przez Ministra Obrony Narodowej [[Jerzy Szmajdziński|Jerzego Szmajdzińskiego]] w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej.