Stanisław Schayer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 20:
W dzieciństwie, jego rodzina przeniosła się z [[Sędziszów|Sędziszowa]] do Warszawy, gdzie w 1916 ukończył gimnazjum. Studiował języki klasyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], a potem na [[Uniwersytet w Heidelbergu|Uniwersytecie w Heidelbergu]] filologię indyjską (m.in. u [[Bruno Liebich|Brunona Liebicha]] i [[Max Walleser|Maxa Wallesera]]) i filozofię (u [[Hans Driesch|Hansa Driescha]]). Na [[Uniwersytet we Fryburgu|Uniwersytecie we Fryburgu]] studiował filozofię u [[Heinrich Rickert (filozof)|Heinricha Rickerta]] i w 1921 obronił tam doktorat, pt: ''Vorarbeiten zur Geschichte der Mahayanistischen Erlösungslehre''. W 1924 uzyskał [[habilitacja|habilitację]] na [[Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie]]{{odn|Sajdek|2011}}.
W latach 1925–1928 był profesorem [[XVIII Liceum Ogólnokształcące im. Jana Zamoyskiego w Warszawie|Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie]]<ref name="ks" />. W latach 1927-1930 wykładał jako [[docent]], a od 1930 roku profesor [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] zagadnienia związane z [[Tipitaka|kanonem palijskim]], [[hinduizm a kultura|kulturą staroindyjską]], kurs [[sanskryt]]u, lektorat z tekstów sanskryckich i palijskich. W 1932 został dyrektorem Instytutu Orientalistycznego UW. W 1938 został profesorem zwyczajnym filozofii indyjskiej na Wydziale Humanistycznym UW{{odn|Sajdek|2011}}.
Jako filolog indyjski był uczniem [[Andrzej Gawroński (językoznawca)|Andrzeja Gawrońskiego]]<ref>Fedirko, Janusz. 2008. Fenomenalny Multilingwista Profesor Andrzej Gawroński (1885–1927). ''Alma Mater'' nr 2 (100), miesięcznik Uniwersytetu Jagiellońskiego http://web.archive.org/web/20110927162126/http://www3.uj.edu.pl/alma/alma/100/16.pdf.</ref>, jako logik – [[Jan Łukasiewicz|Jana Łukasiewicza]]<ref name=autonazwa1>http://web.archive.org/web/20070708153539/http://www1.uni-hamburg.de/syllogism/Texte/Schayer_1_extended_abstract.pdf Klaus Glashoff, Hamburg, ''Stanisław Schayer’s Method of Research on Nyāya'', 10th December 2003, pobrane 2009.08.15.</ref>.
Linia 27:
== Wkład ==
Był jednym z twórców polskiej indologii, opartej na znajomości języków oryginalnych{{odn|Sajdek|2011}}. Napisał historię literatury indyjskiej – pierwszą taką pracę w języku polskim niebędącą tłumaczeniem – która ukazała się jako część I tomu ''Wielkiej literatury powszechnej'' (1930). Założył wychodzące w latach 1937–1939 pismo ''Polish Bulletin of Oriental Studies''.
W ówczesnych badaniach nad [[filozofia indyjska|filozofią indyjską]] dominowało stanowisko szukające wspólnych elementów i koincydencji między tradycjami indyjską, a [[filozofia starożytna|filozofiami starożytną]] i [[filozofia Zachodu|zachodnią]] ([[Paul Deussen]], [[Fiodor Szczerbackoj]]). Schayer uważał to zagadnienie za mało znaczące, i zajmował się specyfiką filozofowania na Wschodzie, i tym co nowego wnosi on do myśli zachodniej. Wyróżniał 5 takich zasadniczych różnic{{odn|Sajdek|2011}}:
| |||