Karloman (syn Karola Młota): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków, drobne merytoryczne |
poprzedni link od "Sasów" odnosił się do wsi na Ukrainie, a nie do germańskiego plemiona jak powinnien |
||
Linia 28:
Po śmierci [[Karol Młot|Karola Młota]] w roku 741 jego dwaj synowie, Karloman i [[Pepin Krótki]], podzielili pomiędzy siebie królestwo Franków. Karloman otrzymał [[Austrazja|Austrazję]], [[Szwabia|Szwabię]] i [[Turyngia|Turyngię]]. Wraz z Pepinem osadzili swojego najmłodszego, przyrodniego brata [[Griffo]] w klasztorze<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s.53.</ref>. Obaj bracia rządzili swoimi częściami zgodnie, wspierając się wzajemnie. Już w 742 roku [[Hunald I]], książę Akwitanii, zbuntował się i bracia razem stłumili bunt. W tym samym roku bunt podniósł także [[Odilo]], książę [[Bawarowie|Bawarów]] i tym razem bracia tłumili go wspólnie.
W 743 roku na tronie królestwa osadzili [[Childeryk III|Childeryka III]] z dynastii Merowingów. W tym samym roku Karloman wraz z Pepinem dokonali ataku na [[Sasi|Sasów]]. W latach 744 i 745 doszło do ponownych buntów w Akwitanii i Bawarii, które obaj bracia zdławili. W 744 roku Odilo bawarski poślubił siostrę obu Karolingów - Hiltrudę. Karloman silnie wspierał chrystianizację [[Germania|Germanii]] i popierał budowaną przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] sieć kościołów i biskupstw. W 742 roku zwołał pierwszy synod kościoła na terenie Niemiec zw. ''[[Concilium Germanicum]]''. Fundował też klasztory, w tym jeden z najsłynniejszych w [[Fulda|Fuldzie]].
W 746 roku, gdy wybuchł bunt możnych [[Alamanowie|Alamanów]], Karloman zwołał ich na zjazd do Cannstatt (obecnie [[Stuttgart]]). Po ich przybyciu dokonał masowej egzekucji możnych alamańskich (tzw. [[Masakra w Cannstatt]]).
| |||