[[Ogoniastek jelitowy]] należy do [[wiciowce|wiciowców]]. Jest jednym z ewolucyjnie najstarszych [[eukarionty|eukariontemeukariontów]] i pierwszym pierwotniakiem pasożytniczym zauważonym pod mikroskopem przez [[Antoni van Leeuwenhoek|Leeuwenhoeka]]. Występuje w postaci [[trofozoit]]ów i [[cysta (biologia)|cyst]]. Do zakażenia [[ogoniastek jelitowy|lambliami]] dochodzi w wyniku połknięcia cyst. Cysty te są wielkości 8–12 μm, kształtu owalnego i odróżniają się od cyst innych pierwotniaków charakterystycznym odstawaniem zawartości cysty od otoczki, biegunowym ułożeniem 4 jąder i filamentami. Są usuwane okresowo z organizmu wraz z kałem, lecz nieregularnie i w zmiennych ilościach, zaczynając już 6–15 dni po zarażeniu. W jednym wypróżnieniu może znajdować się ich wiele milionów. Szczególnie korzystne warunki do rozprzestrzeniania się zakażenia występują, gdy [[fekalia]] mają kontakt z wodą pitną. Woda pobierana z głębszych warstw jest pozbawiona cyst (zostają zatrzymane w warstwie piasku w glebie lub na filtrach piaskowych w [[instalacja wodna|wodociągach]]), ale [[wody powierzchniowe]] stanowią [[rezerwuar zarazków]]. Szczególnie zagrożone są przydomowe studnie, korzystające z [[wody zaskórne|wód podskórnych]] (często przeciekają do nich fekalia z przydomowych osadników ścieków), wody w rzekach, jeziorach (nawet te najczystsze w górach). Ogoniastek jelitowy może też być przenoszony bezpośrednio między ludźmi. Możliwe jest również zarażenie się człowieka od chorego psa lub kota, jak również psa lub kota od chorego człowieka.
