Akcja „Burza”: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 83:
[[Plik:Tablica pamiątkowa, kościół Farny - Rzeszów.JPG|thumb|160px|Tablica upamiętniająca na dzwonnicy [[Kościół św. Wojciecha i św. Stanisława w Rzeszowie|kościoła farnego św. Wojciecha i św. Stanisława w Rzeszowie]]]]
[[Plik:Al Krzyżanowski.jpg|thumb|160px|Tablica pamiątkowa ku czci gen. [[Aleksander Krzyżanowski|Aleksandra Krzyżanowskiego]] „Wilka” oraz jego podkomendnych z Okręgu Wilno AK ([[Bazylika św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu|bazylika św. Elżbiety we Wrocławiu]])]]
Pod względem militarnym akcja „Burza” częściowo osiągnęła główne cele. Poza działaniami w terenie, oddziały Armii Krajowej współuczestniczyły, razem z Armią Czerwoną, w zdobyciu kilka dużych miast, np. [[Wilno]],Lublin czy [[Lwów]]. Odtworzenie części dywizji i pułków walczących w 1939 podkreśliło nieprzerwaną ciągłość Polskich Sił Zbrojnych, co posiadało nie tylko znaczenie symboliczne, ale także wyraziło się w sierpniu 1944 oficjalnym '''uznaniem Armii Krajowej za wojska sprzymierzone'''. Z politycznego punktu widzenia nie osiągnięto jednak pozytywnych rezultatów. Alianci zachodni, informowani przez wywiad AK o przeprowadzanych przez NKWD masowych aresztowaniach żołnierzy podziemia, dowódców AK i przedstawicieli Delegatury Rządu na Kraj, nie zareagowali w stopniu umożliwiającym zmianę polityki sowieckiej wobec Polski i jej obywateli. Stalin nadal przekonywał sojuszników zachodnich, wbrew oczywistym faktom ujawnionym w trakcie akcji „Burza”, iż Armia Krajowa jest słaba i niezdolna do jakichkolwiek działań wojskowych oraz że nie ma wpływu na społeczeństwo, a jedyną siłą polityczną, z którą Polacy wiążą nadzieje na odrodzenie niepodległego państwa polskiego, miała być rzekomo polska lewica i komuniści. Twierdzenia te rozpowszechniano także w kraju za pomocą podległego ZSRR aparatu propagandowego, który przygotowywał się do tych działań od wielu miesięcy przed wybuchem akcji „Burza”.
 
Ogółem na skutek działań sowieckich służb bezpieczeństwa, głównie NKWD, w więzieniach i obozach zamknięto 50 tys. żołnierzy AK, uczestniczących w akcji „Burza”, głównie za odmowę wstąpienia do kontrolowanej przez ZSRR [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)|armii Berlinga]]. Konsekwencją działań NKWD był terror wobec Polaków zamieszkujących tereny wschodnie. Od listopada 1944 nasiliły się sowieckie pacyfikacje na [[Kresy Wschodnie|Kresach]], np. zamordowano 9,8 tys. Polaków w powiecie [[Lida|lidzkim]], w [[Szczuczyn (Białoruś)|szczuczyńskim]] kolejne 8 tys., a w [[Oszmiana|oszmiańskim]] – 6 tys.. Najbardziej ucierpiały w czasie tych akcji miasta [[Ejszyszki]] i [[Bieniakonie]]. Regularnie urządzano obławy na członków Armii Krajowej, np. na Lubelszczyźnie jesienią 1944, oraz na przełomie 1944 i 1945 na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie. Z samego Wilna deportowano 35 tys. Polaków, wymuszając oświadczenia, iż wyjeżdżają oni z własnej woli; w miejsce wywiezionych osiedlano Rosjan. ZSRR dokonał także grabieży polskich dóbr kulturalnych, m.in. wywieziono całe archiwa Towarzystwa Przyjaciół Nauk i [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w Wilnie.