Bohater powieści był 142-letnim chłopcem, synem polskiego [[inżynier]]a zatrudnionego przy budowie i konserwacji [[Kanał Sueski|Kanału Sueskiego]]. Jego matka zmarła przy porodzie. Na tle swoich rówieśników wyróżniał się zarówno zręcznością i siłą, jak i zdolnością do łatwego uczenia się, w tym nauki [[język (mowa)|języków]] obcych. Dobrze jeździł konno i pływał. Był on także wyższy od swoich rówieśników. Zdawał sobie sprawę ze swych zdolności, zdarzało mu się więc popadać w zarozumiałość. Postawa Stasia uległa stopniowej przemianie po porwaniu jego oraz jego towarzyszki, [[Nel Rawlison]], przez [[derwisz]]ów. Do wychodzenia z kolejnych opresji i przezwyciężania problemów przydaje mu się zręczność i mądrość, jednakże wykazuje się też opiekuńczością w stosunku do swej młodszej towarzyszki. Początkowo wynika to bardziej z wpojonego mu przez ojca [[Honor (etyka)|honoru]], Staś uważa za swój obowiązek dotrzymanie danego słowa, iż będzie opiekował się dziewczynką. Później jego postawa staje się coraz bardziej bezinteresowna. Nie bez znaczenia są także ukazane w powieści [[patriotyzm]] chłopca oraz wierność wyznawanej [[religia|religii]]. Staś wykazał się sprytem, odwagą i pomysłowością, dzięki której najpierw zbiegł z niewoli u zwolenników [[Mahdi z Sudanu|Mahdiego]], a następnie powrócił z Nel bezpiecznie do rodziny, by po latach ożenić się z nią.
