Johan Cruijff: Różnice pomiędzy wersjami

Punktem przełomowym w karierze Cruijffa [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|mistrzostwa świata 1974]] rozegrane w [[Niemcy|RFN]]-ie, na które Pomarańczowi zakwalifikowali się do po raz pierwszy od [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1938|mistrzostw świata 1938]] we [[Francja|Francji]]. Drużyna ''Pomarańczowych'', w której Cruijff był [[Kapitan (piłka nożna)|kapitanem]], w drodze do finału rozegrała 6 meczów (z [[Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Urugwaju]], [[Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Szwecji]], [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Bułgarii]], [[Reprezentacja Argentyny w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Argentyny]], [[Reprezentacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją NRD]] i [[Reprezentacja Brazylii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Brazylii]]), w których strzeliła 14 goli, tracąc przy tym jednego. Piłkarskie środowidko było zachwycone [[Futbol totalny|futbolem totalnym]] selekcjonera [[Reprezentacja Holandii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Holandii]] – [[Rinus Michels|Rinusa Michelsa]] oraz Cruijffem, który był dyrygentem zespołu oraz nazywany ''Boskim Johanem'' i drużyna była stawiana w roli faworyta do triumfu w turnieju, jednak [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974#Finał|mecz finałowy]] rozegrany 7 lipca 1974 roku na [[Stadion Olimpijski w Monachium|Stadionie Olimpijskim]] w [[Monachium]] wygrała [[Reprezentacja Niemiec w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacja RFN]] 1:2 mimo, iż ''Pomarańczowi'' w 2. minucie prowadzili 1:0 po golu z [[Rzut karny (piłka nożna)|rzutu karnego]] [[Johan Neeskens|Johana Neeskensa]] i ostatecznie ''Pomarańczowi'' mimo, iż powszechnie uznani zostali najlepszą drużyną turnieju, musieli zadowolić się wicemistrzostwem świata, a Cruijff w tym samym rokupo raz drugi zdobył [[Złota Piłka|Złotą Piłkę]].

 

Cruijff był czołowym zawodnikiem [[Reprezentacja Holandii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Holandii]] podczas [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1976|mistrzostw Europy 1976]] w [[Jugosławia|Jugosławii]], na które ''Pomarańczowi'' awansowali pokonując w eliminacjach m.in.: [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentację Polski]], wygrywając decydujący mecz 3:0 rozegrany 15 października 1975 roku na [[Stadion Olimpijski w Amsterdamie|Stadionie Olimpijskim]] w [[Amsterdam|Amsterdamie]]. Na tym turnieju drużyna selekcjonera [[George Knobel|George'a Knobela]] przegrała w półfinale 3:1 po dogrywce z [[Reprezentacja Czechosłowacji w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Czechosłowacji]], natomiast w meczu o 3. miejsce wygrała 3:2 po dogrywce z [[Reprezentacja Jugosławii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Jugosławii]] i ostatecznie zdobyła brązowy medal, co wobec wysokich oczekiwań przyjęto dość chłodno. Niektórzy zawodnicy, jak np. [[Ruud Geels]], publicznie protestowali przeciwko ustalaniu składu przez gwiazdę [[FC Barcelona|FC Barcelony]]. Po półfinałowym meczu z [[Reprezentacja Czechosłowacji w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Czechosłowacji]] Cruijff obraził się i opuścił zgrupowanie. Kibice i dziennikarze zbojkotowali mecz o 3. miejsce w proteście przeciw konfliktowości zawodników oraz przedkładaniu indywidualnych interesów ponad dobro drużyny (chodziło głównie o Cruijffa).