Hotel Warszawa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
+przypis, drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 33:
== Opis ==
Budynek był symbolem nowoczesnej Warszawy lat 30. Według pierwotnych planów miał mieć 11 pięter, jednak architekci, biorąc pod uwagę znaczne zróżnicowanie wysokości już stojących przy placu Napoleona budynków (2-6 pięter), uznali, że to będzie wysokość niewystarczająca do osiągnięcia odpowiedniego wrażenia dominanty<ref name="gm">{{Cytuj pismo |nazwisko = Mika |imię = Grzegorz |tytuł = Niebotyk z placu Napoleona |czasopismo = [[Skarpa Warszawska (czasopismo)|Skarpa Warszawska]] |wydanie = 69 |wolumin = 12 |strony = 6–8 |issn = 2084-4220 |język = pl |data = grudzień 2014}}</ref>.
W dolnej części budynku znajdowała się przestrzeń biurowa, w wieży mieściły się luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na szóstym piętrze mieściły się mieszkania służbowe i pomieszczenia gospodarcze. W części biurowej mieściły się nie tylko pomieszczenia towarzystwa Prudential, ale i innych firm, również Wydziału Handlowego [[Ambasada Hiszpanii w Polsce|Poselstwa Hiszpanii]] (1935-1938). Najbardziej luksusowe mieszkania miały po 240 m² powierzchni, zajmowanej przez 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnię i służbówkę. Nawet mniej luksusowe apartamenty miały oprócz wejścia głównego wejście dla służby i windy{{r|gm}}. Budynek zaprojektował [[Marcin Weinfeld]], zaś stalową konstrukcję spawaną ustawioną na [[żelbet]]owych fundamentach biurowca zaprojektowali [[Stefan Bryła]] i [[Wenczesław Poniż]]<ref>''Encyklopedia Warszawy'', red. Barbara Petrozolin-Skowrońskiej, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1994, {{ISBN|83-01-08836-2}}.</ref>. Konstrukcję wykonała warszawska spółka [[K. Rudzki i S-ka]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Mączewski |imię = Ryszard |tytuł = Warszawa między wojnami |wydawca = Księży Młyn |miejsce = Łódź |data = 2009 |strony = 22 |isbn = 978-83-61253-51-8}}</ref>. Drzwi wejściowe skonstruowano z patynowanej miedzi, pozostałe drzwi i framugi okien wykonano z jesionu. Nad bocznymi wejściami znajdowały się rzeźby [[Ryszard Moszkowski|Ryszarda Moszkowskiego]]{{r|gm}}. Do budowy użyto 2 mln cegieł pustakowych, 2 tys. t cementu, 1500 t stali.
| |||