Na przełomie 1941/1942 dwie organizacje żydowskie ze [[Szwajcaria|Szwajcarii]] w porozumieniu z polskimi dyplomatami z [[Grupa berneńskaŁadosia|grupyGrupy berneńskiejŁadosia]] opracowały plan załatwiania dla Żydów w [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnym Gubernatorstwie]] paszportów państw południowoamerykańskich<ref name="Haska_Prosze_Pana">{{Cytuj stronę | url = https://www.holocaustresearch.pl/index.php?mod=news&show=345 | tytuł = „Proszę Pana Ministra o energiczną interwencję”. Aleksander Ładoś (1891–1963) i ratowanie Żydów przez Poselstwo RP w Bernie | autor = Agnieszka Haska | data = 2017-08-09 | praca = Zagłada Żydów. Studia i Materiały R. 2015, nr 11 | opublikowany = Centrum Badań nad Zagładą Żydów | strony = 299-309 | data dostępu = 2018-08-24}}</ref>. Ponieważ Żydzi-obywatele państw, z którymi Niemcy nie były w stanie wojny, nie podlegali wszystkim zarządzeniom władz okupacyjnych (zakaz opuszczania gett, przymus pracy), a ponadto odbywały się już wymiany posiadaczy takich dokumentów na jeńców niemieckich internowanych przez aliantów w [[Palestyna|Palestynie]], upatrywano w tym szansę ratunku. Dzięki tej akcji udało się zdobyć paszporty [[Paragwaj]]u, [[Honduras]]u, [[Kostaryka|Kostaryki]], [[Gwatemala|Gwatemali]], [[Haiti]], [[Salwador]]u, [[Peru]], [[Boliwia|Boliwii]], [[Ekwador]]u, [[Nikaragua|Nikaragui]], [[Panama|Panamy]], [[Urugwaj]]u i [[Wenezuela|Wenezueli]], które wysyłano następnie do Generalnego Gubernatorstwa.
=== Hotel Polski jako ośrodek dla internowanych ===
