Teodycea: Różnice pomiędzy wersjami

'''Teodycea''' – gałąź [[teologia|teologii]] zajmująca się problemem, jak pogodzić istnienie [[dobro|dobrego]], miłosiernego [[Bóg|Boga]] z istnieniem [[zło|zła]].

Termin ten pochodzi od greckiego θεός (''theós'' – bóg) i δίκη (''díkē'' – słuszny, sprawiedliwy), można go tłumaczyć dwojako: albo jako "oddanie sprawiedliwości Bogu", albo "sprawiedliwość Boga". Słowa tego po raz pierwszy w 1710 roku użył niemiecki filozof [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Gottfried Leibniz]] w pracy zatytułowanej ''Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l'homme et l'origine du mal'' ("Teodycea o dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzeniu zła"), poświęconej obronie sprawiedliwości Bożej w odpowiedzi na zarzuty przeciw istnieniu Opatrzności oparte na stwierdzeniu zła w świecie. Swoją pracę Leibniz skierował głównie polemicznie przeciw sceptykom [[hugenoci|hugenockim]] i wolnomyślicielom, na czele z [[Pierre Bayle|PierremPierre’em BaylemBayle’em]], który wydał swój "Słownik historyczny i krytyczny" w 1697, a powiększył w drugim wydaniu w 1702, korzystając z [[protestantyzm|protestanckiej]] tolerancji w Holandii.