Waldemar Kontewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
IP Man (dyskusja | edycje)
poprawiono przypisy, usunięty szablon dopracować
Linia 1:
{{Dopracować|wikikod=2020-10|źle zrobione przypisy}}
{{Artysta infobox
|imię i nazwisko = Waldemar Kontewicz
Linia 34 ⟶ 33:
 
== Twórczość literacka ==
W swej twórczości – zarówno w prozie jak i w poezji – wraca do świata dzieciństwa spędzonego na Warmii i Mazurach. „Jego sensualna, wyczulona na szczegół, rejestrująca odmienność kultur, wzorów zachowań, mentalności i obyczajów proza tworzy sugestywne obrazy z pogranicza baśni i mitu, co, paradoksalnie, nie znaczy wcale – mniej w sensie realnym wyraziste. Wręcz przeciwnie. Te niewielkie, spójne językowo, niezwykle pojemne w swym leksykalnym i obyczajowym bogactwie narracje ukazują soczysty miąższ wnikliwie podpatrzonego, a częściowo wykreowanego życia, które tworzą pulsującą dramatem doświadczeń, ale także humorem epopeje przesiedleńczą mieszkańców dawnych Kresów”<ref>[[WaldemarEdward Kontewicz#%20edn1|[1Zyman]], W życiu, czyli w poezji [w:] Waldemar Kontewicz, ''Wilkierze braniewskie i inne historie wierszem,'' Toronto-Rzeszów 2013.</ref>. Wedle opinii Kazimierza Brakonieckiego proza Kontewicza to „(...) jedna ‘baśniowa’ autobiografia, która mieni się bogactwem języka, alchemią ludzkich losów, magia miejsc, żarem czułej pamięci”<ref>[[WaldemarKazimierz Kontewicz#%20edn2|[2Brakoniecki]] [w:] Waldemar Kontewicz, ''Golicja. Braniewnik'', Toronto 2017.</ref>. Sugestywnie pisze o tym Janusz Szuber: „Skoro się najzwyczajniej  j e s t pośród innych, którym takie samo j e s t  na podobnej zasadzie przysługuje lub przysługiwało, podobnie jak tak zwanej naturze, obserwowanej z zewnątrz, i różnego rodzaju przedmiotom, i to ich  j e s t doświadczane w różnych okolicznościach wydaje się nierzadko bardziej wyraziste i oczywiste od nam udzielonego (przez nas dzierżawionego); dlatego, aby to swoje  j e s t  potwierdzić i na dodatek wzmocnić, czynimy je równoprawnym uczestnikiem, jeśli nie sprawcą opowieści, po trosze albo więcej niż po trosze uzurpując sobie prawo do ponownego stwarzania samego siebie, biorąc osoby, miejsca i przedmioty na wiarygodnych świadków, że się nie tylko było, ale jest, bowiem jednorazowy, ściśle określony czas, spełniający się w bezustannej samodestrukcji, zostaje zastąpiony czasem mitycznym i my w nim zdolni do wielokrotnego powtarzania się. Kontewiczowi udaje się ta operacja znakomicie. (...) Czytając go, wierzę mu i nie tylko dlatego, że chodziliśmy niekiedy po tych samych ścieżkach Beskidu Niskiego, ja co prawda wcześniej, bom o parę lat od Waldemara starszy, po prostu jest to dobrze napisane”<ref>[[WaldemarJanusz Kontewicz#%20edn3|[3]Szuber]], z wewnętrznej recenzji wydawniczej.</ref>. W podobnie aprobatywnym tonie pisze Kamila Jansen: „Braniewnik to (...) właściwie proza poetycka. Język przepięknych metafor, którymi nas autor raczy – opisy miejsc, ludzi, zwyczajów, potraw, smaków, zachowanych w dziewięcioletniej pamięci, ale przefiltrowanych przez kolejne lata, spędzone z dala od Braniewa. Mam wrażenie, że ten filtr przydaje Braniewu czułości. Otula je, oświetla jakimś baśniowym, odrealnionym światłem, które powoduje, że patrzymy na nie z taką samą samą czułością jak autor”[[Waldemar<ref>Kamila Kontewicz#%20edn4|[4]]]Jansen, Realizm magiczny Kontewicza, blog autorki, dostęp 16.01.2012</ref>. O tomie ''Wilkierze braniewskie i inne historie wierszem przywołany wcześniej'' krytyk pisał: „Dla Kontewicza, wnikliwego obserwatora historii, skrupulatnie, wręcz z pietyzmem wczytującego się w ślady egzystencji minionych granica między tym, co było, a tym, co jest właściwie nie istnieje. Co więcej, tak jak umiejętne czytanie współczesności podpowiada mu soczyste poetyckie frazy, w których zamyka swoją prywatną prawdę o sobie samym i innych, a więc o świecie, tak utrwalone w słowie (księgach, zapiskach archiwalnych, przyprószonych kurzem dokumentach miejskich) fakty z dawnej przeszłości, prawa, normy i zwyczaje – pod jego piórem (klawiaturą) stają się poezją”<ref>[[WaldemarEdward Kontewicz#%20edn5|[5]Zyman]], op. cit.</ref>.
== Publikacje książkowe ==
*''Braniewnik'' [opowiadania], Nowa Ruda 2011
Linia 51 ⟶ 50:
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
[[Waldemar Kontewicz#%20ednref1|[1]]] [[Edward Zyman]], W życiu, czyli w poezji [w:] Waldemar Kontewicz, ''Wilkierze braniewskie i inne historie wierszem,'' Toronto-Rzeszów 2013.
 
[[Waldemar Kontewicz#%20ednref2|[2]]] [[Kazimierz Brakoniecki]] [w:] Waldemar Kontewicz, ''Golicja. Braniewnik'', Toronto 2017.
 
[[Waldemar Kontewicz#%20ednref3|[3]]] [[Janusz Szuber]], z wewnętrznej recenzji wydawniczej.
 
[[Waldemar Kontewicz#%20ednref4|[4]]] Kamila Jansen, Realizm magiczny Kontewicza, blog autorki, dostęp 16.01.2012
 
[[Waldemar Kontewicz#%20ednref5|[5]]] [[Edward Zyman]], op. cit.
 
[[Kategoria:Polscy poeci]]