Ścieżka zdrowia (tortury): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dodano kategorie: 'Stan wojenny w Polsce 1981-1983' oraz '1982 w Polsce' (użycie ścieżek zdrowia w pacyfikacji ośr. internowania w Kwidzynie w 1982 r.) |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 3:
'''Ścieżka zdrowia''' – ironiczne określenie na formę [[tortura|tortur]] stosowanych w [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] przez [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|SB]], [[Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej|ZOMO]] i [[Milicja Obywatelska|MO]], zwłaszcza wobec działaczy opozycji. Polegała na uderzaniu [[Pałka policyjna|pałkami milicyjnymi]] aresztanta biegnącego pomiędzy dwoma szeregami bijących. Czasami dla utrudnienia skazańcowi nakazywano rozwiązać sznurówki lub wręcz wiązano oba buty.
Do najgłośniejszych przypadków stosowania „ścieżki zdrowia” doszło w czasie wypadków [[Czerwiec 1976|Radomskiego Czerwca 1976]]. Operacją tłumiącą strajki (kryptonim ''Lato ’76'') osobiście kierował ówczesny szef [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|Służby Bezpieczeństwa]] gen. [[Bogusław Stachura]]{{Fakt}}. [[Edward Gierek]] utrzymywał, że kiedy dowiedział się o tego typu praktykach, nakazał ich natychmiastowe przerwanie<ref>[[Janusz Rolicki]], Edward Gierek – [[Przerwana dekada]] (wywiad-rzeka).</ref>. „Ścieżki zdrowia” zastosowano również w okresie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] w trakcie brutalnego stłumienia protestu internowanych w [[Obozy dla internowanych 1981–1982|ośrodku internowania]] w [[Kwidzyn]]ie – szpalery uzbrojonych w długie pałki funkcjonariuszy ustawiono na więziennych korytarzach, na których podłodze rozbito butelki z pastą do podłogi dla uzyskania poślizgu; upadające osoby były bite i kopane do utraty przytomności
Prawdopodobnie metodę tę milicja PRL przejęła jeszcze z tradycji [[XIX wiek|XIX-wiecznego]] wojska [[Rosja|rosyjskiego]] (tzw. [[praszczęta]]). Skazany biegł pomiędzy dwoma szpalerami żołnierzy bijących go kijami; wówczas była to kara równoznaczna z karą śmierci, gdyż praktycznie nikt jej nie przeżywał.
| |||