Samoobrony kresowe: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Pozostałe oddziały ==

 

Oddział por. Lisowskiego na swoim terenie likwidował bandyckie wystąpienia bolszewików, a nadto niejednokrotnie organizował dalekie wypady za [[Niemen]]. Z kolei „Samoobrona Lidzka” po opuszczeniu tych terenów przez Niemców, objęła władzę na terenach od Lidy po Szczuczyn i powołała Radę Narodową Ziemi Lidzkiej. Oddziały te na rozkaz dowództwa Samoobrony Wileńskiej pospieszyły z pomocą siłom polskim w Wilnie, co jednak spowodowało, że Lida została szybko opanowana przez bolszewików (zastali oni w mieście jedynie polskie władze cywilne). Wacław Szukiewicz po otrzymaniu rozkazu o odwołaniu marszu na Wilno z powodu jego upadku, skierował się w region [[Powiat szczuczyński (województwo nowogródzkie)|powiatu szczuczyńskiego]] gdzie połączył się z Samoobroną por. Bolesława Lisowskiego. Oba oddziały 9 stycznia 1919 r. podjęły nieudany wypad na Lidę, 16 stycznia w wyniku konfrontacji zbrojnej z bolszewikami zginęło sześciu polskich żołnierzy, a wielu zostało rannych<ref>Żołnierze Ci zostali pochowani w [[Szczuczyn (Białoruś)|Szczuczynie]] na miejscowym cmentarzu parafialnym, po uroczystej mszy żałobnej. Ich mogiła zachowała się do dnia dzisiejszego</ref>.

 

 

== Przypisy ==