Dwór w Bykowcach: Różnice pomiędzy wersjami

Na przełomie XIX/XX wieku Bykowce należały do rodziny Tarnawieckich. W połowie XIX dobra posiadał [[Marceli Tarnawiecki]] (wspólnie z nim baron Wetzlar)<ref>{{Cytuj książkę | wydawca = [[Karol Wild]] | tytuł = Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=268083| miejsce = Lwów | data = 1855 | strony = 29}}</ref>. Pod koniec XIX wieku właścicielem tabularnym dóbr we wsi był Marek Tarnawiecki, a po nim spadkobiercą został Aleksander Tarnawiecki<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Tadeusz Pilat]] | tytuł = Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=2355| miejsce = Lwów | data = 1890 | strony = 24, 274, 281}}</ref>. Po śmierci Aleksandra Tarnawieckiego (1898) majątek objęła jego żona [[Stanisława Tarnawiecka]], która w 1905 posiadała w Bykowcach powierzchnię 350 ha<ref>[[Alojzy Zielecki]], ''Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej'', w: ''[[Sanok. Dzieje miasta]], Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995. s. 405.</ref>, pozostawała właścicielką Bykowiec jeszcze w latach 20. XX wieku<ref>[[Wojciech Sołtys]], ''Stosunki społeczno-polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939'', w: ''[[Sanok. Dzieje miasta]], Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995, s. 559.</ref>. Na początku XX wieku jej przedstawiciele zbudowali budynek dworski na fundamentach poprzedniego dworku (najprawdopodobniej z XVIII wieku)<ref name="stolot">{{Cytuj książkę | autor = Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot | tytuł = Katalog zabytków sztuki w Polsce | wydawca = [[Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk|Instytut Sztuki PAN]] | miejsce = Warszawa | data = 1982 | strony = 8-9 | isbn = 83-221-0158-9 | tom = I | tytuł tomu = Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice)}}</ref>. Pochodzące z tego czasu piwnice dworu mają [[Sklepienie kolebkowe|sklepienia kolebkowe]]<ref name="stolot"/>. Dwór jest wybudowany w stylu architektury uzdrowiskowej, murowany i otynkowany<ref name="stolot"/><ref>{{cytuj stronę |url=http://www.noclegicisna.pl/miejscowoci-b/446-bykowce.html |tytuł=Bykowce |opublikowany=noclegicisna.pl |data dostępu=20 maja 2014}}</ref>. W północno-wschodnim narożniku budynku jest usytuowany drewniany ganek (taras) z balustradą, zwieńczoną wieżyczką.

 

 

Po II wojnie światowej został częściowo rozebrany<ref name="stolot"/>. W 1971 trwały prace konserwacyjno-remontowe dworu<ref>{{Cytuj pismo | autor = [[Artur Bata]] | tytuł = Sprawozdanie z działalności Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w roku 1972 | czasopismo = [[Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku]] | wydawca = [[Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku]] | wolumin = 15 | strony = 65 | data = 1972 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=8755}}</ref>. W 1976 był poddany remontowi<ref name="stolot"/>. W okresie PRL zabudowania użytkowało [[państwowe gospodarstwo rolne]]<ref name="stolot"/>. W latach 80. XX wieku w pomieszczeniach dworu stworzono należące do PGR przedszkole<ref name="stolot"/>. Ponadto działała kawiarnia<ref name="stolot"/>.