Stara Wielka Synagoga we Włocławku: Różnice pomiędzy wersjami

|Plik:Zabia_14_Wloclawek_PolandMural włocławek.jpg|Żabia 14 obecnie

W 1948 roku, działająca w powojennym Włocławku, gmina żydowska (od 1946 roku funkcjonująca jako [[Żydowska Kongregacja Wyznaniowa]]) podjęła starania o odzyskanie majątku przedwojennej Gminy Wyznaniowej Żydowskiej. Spotkała się z odmową władz miejskich<ref>M. Golon, ''Żydzi we Włocławku po II wojnie światowej'', w: ''Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie'', T. 13, ''Mniejszości narodowe na Kujawach wschodnich i w Ziemi Dobrzyńskiej'', red. M. Wojciechowski, Włocławek 1999, s. 285.</ref>. Sąd Powiatowy we Włocławku 29 grudnia 1956 roku stwierdził, że [[Skarb Państwa]] nabył z upływem 31 grudnia 1955 roku przez [[zasiedzenie]] prawo własności do nieruchomości<ref>Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział VI Ksiąg Wieczystych.</ref>. Wyznaniowa Gmina Żydowska nie została poinformowana o postępowaniu sądowym. Władze utrzymywały, że nie miały wiadomości o istnieniu takowej, choć do lat siedemdziesiątych włocławska gmina żydowska prowadziła w mieście aktywną działalność<ref>M. Golon, ''Żydzi we Włocławku po drugiej wojnie światowej'', w: ''Byli wśród nas. Żydzi we Włocławku oraz na kujawach wschodnich i w ziemi dobrzyńskiej'', red. M. Krajewski, Włocławek 2001, s. 200. {{ISBN|83-88115-40-5}}.</ref> pomimo represji dotykających wszelkie organizacje żydowskie o charakterze religijnym<ref>Szerzej o represyjnym nadzorze państwa nad działalnością żydowskich organizacji religijnych i kontaktach władz państwowych ze świeckimi organizacjami żydowskimi nastawionymi na współpracę w: K. Urban, ''Cmentarze żydowskie, synagogi i domy modlitwy w Polsce w latach 1944–1966 (wybór materiałów)'', Kraków 2006. {{ISBN|83-60490-16-3}}.</ref>. W 1955 roku plac o powierzchni 1694 m² został objęty w posiadanie przez Dyrekcję Budowy Osiedli Robotniczych, która niedługo potem wybudowała na nim budynek mieszkalny Żabia 14/16.