Kirasjerzy: Różnice pomiędzy wersjami

Wcześniejsi kirasjerzy tj. z drugiej połowy szesnastego i pierwszej siedemnastego, nosili prawie zawsze zbroje trzy czwarte (rzadziej półzbroje czy pełne zbroje). Płytowy kirys mógł mieć ukształtowaną krawędź dolną na wzór litery „V” lub prostą na wysokości pępka. Naramienniki zachodzące na kirys by zasłonić słaby punkt jakim była pachą. Naręczaki zwykle zintegrowane (opacha, nałokietnica i stanowiły jeden element z wielu ruchomych połączonych blach), wewnętrzną część łokcia mogły zasłaniać folgi kompresyjne lub przedłużenie nałokcicy. Rękawice płytowe mogły mieć łuskowe palce lub być ich całkiem pozbawione, w przeciwieństwie do piętnastowiecznych rękawic natomiast na wzór czternastowiecznych folgi osłaniające podstawę kciuka były zintegrowane z folgami śródręcza. Nogi były osłonięte długimi taszkami sięgającymi od kirysu do kolan. Nosili oni szturmaki zamknięte oraz otwarte, hełmy zamknięte, czasem moriony. Ochronę szyi mógł stosować oddzielny obojczyk płytowy wsuwany pod kirys lub przedłużenie hełmu. Stopniowo z czasem kiedy rozwijała się broń palna, zbroje musiały być coraz grubsze a przez to cięższe, więc rezygnowano z rękawic, taszek, naręczaków, obojczyków czy bardziej kompletnych hełmów na rzecz zwiększania odporności kirysu.

 

 

Czasami kirasjerzy nosili [[Hełm kirasjerski|stalowe, otwarte hełmy]] w kształcie kasku, nawiązujące do hełmów hellenistycznych Greków i Rzymian. Posiadały otok z czarnego niedźwiedziego futra, a ozdobione były nadgrzebieniem z końskiego czarnego włosia i piórem pąsowym na lewym boku. Zabezpieczano je paskiem zapinanym pod brodą lub dolną wargą, który dla dodatkowej ochrony wzmacniano metalowymi łuskami.