Zakaz ukrywania: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Gus~plwiki (dyskusja | edycje) m →Twierdzenie: lit. |
Gus~plwiki (dyskusja | edycje) Ukrywanie informacji klasycznej |
||
Linia 30:
-->
Dowód zakazu ukrywania opiera się na liniowości i unitarności mechaniki kwantowej. Oryginalna informacja, której brakuje w stanie końcowym, pozostaje w podprzestrzeni przestrzeni Hilberta środowiska. Ponadto informacja poddana transformacji przez ten proces fizyczny nie może pozostawać w korelacji pomiędzy systemem a otoczeniem, co stanowi istotę zakazu ukrywania.
== Ukrywanie informacji klasycznej ==
Zakaz ukrywania nie dotyczy informacji klasycznej, czego przykładem jest [[szyfr z kluczem jednorazowym]]. W swojej najprostszej formie, wiadomość [[Dwójkowy system liczbowy|binarna]] jest szyfrowana przy użyciu losowego klucza binarnego, który określa, czy odwrócić każdy bit wiadomości (0 na 1, 1 na 0). Wiadomość może odkodować każdy, kto ma dostęp do zakodowanej wiadomości oraz (tajnego) klucza. Ponieważ zakodowana wiadomość nadal zawiera bity nieodwrócone pojawia się pytanie czy można z niej wyodrębnić fragmenty wiadomości niezakodowanej. W 1949 r. [[Claude E. Shannon]] udowodnił jednak, że zakodowany ciąg bitów nie zawiera żadnych informacji o wiadomości niezakodowanej - jest on nie do odróżnienia od losowego ciągu bitów<ref>C. E. Shannon, ''Communication theory of secrecy systems'', "The Bell System Technical Journal", vol. 28, no. 4, pp. 656-715, Oct. 1949, doi: 10.1002/j.1538-7305.1949.tb00928.x.</ref>. Skoro ani zakodowana wiadomość ani klucz kodujący, jako takie, nie zawierają żadnych informacji o wiadomości niezakodowanej, są one przechowywane (ukryte) w korelacjach między tymi dwoma ciągami.
== Zobacz też ==
| |||