Autodysocjacja: Różnice pomiędzy wersjami

'''Autodysocjacja''' to rodzaj [[dysocjacja elektrolityczna|dysocjacji elektrolitycznej]], w której czysty (ciekły) związek chemiczny w postaci cząsteczkowej rozpada się na [[jon]]y pod wpływem innych cząsteczek tego samego związku, pełniąc przy tym rolę zarówno kwasu jak zasady. Autodysocjacja tego typu jest możliwa, gdy cząsteczki takiego związku mają budowę [[cząsteczka polarna|polarną]]. Ciekłe związki polarne są stosowane jako [[rozpuszczalnik|rozpuszczalniki]] [[rozpuszczalnik polarny|polarne]], np. [[woda]], [[amoniak]], [[metanol]] czy [[aceton]] i [[dioksan]], chociaż nie wszystkie ulegają autodysocjacji. Ich właściwości ułatwiają lub wręcz umożliwiają rozpad na jony innych związków chemicznych (np. soli, kwasów, zasad), najczęściej przez [[solwatacja|solwatację]] powstałych jonów (w roztworach wodnych [[hydratacja|hydratację]], podczas gdy ciekłe związki niepolarne są dobrymi rozpuszczalnikami dla innych substancji niepolarnych.

 

 

Dla [[Siarkowodór|siarkowodoru]]:

:<math>SH_{2} + SH_{2} \leftrightarrow SH^{-} + SH_{3}^{+}</math>

Dla ciekłego amoniaku:

:<math>NH_{3} + NH_{3} \leftrightarrow NH_{2}^{-} + NH_{4}^{+}</math>