Lucjan Krawiec: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Czerwony64 (dyskusja | edycje) drobne techniczne, drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
Czerwony64 (dyskusja | edycje) uzupełnienie biogramu. , źródła/przypisy, drobne redakcyjne |
||
Linia 10:
12 lipca 1940 został aresztowany i osadzony w [[Więzienie na Łukiszkach|więzieniu na Łukiszkach]]. Przeszedł śledztwo prowadzone przez służby litewskie NKWD, nie wydał nikogo i po sześciu miesiącach został zwolniony 15 stycznia 1941{{odn|Lucjan Krawiec "Kultura"|1988|s=192}}.
Po [[Atak Niemiec na ZSRR|Ataku Niemiec na ZSRR]] i wkroczeniu wojsk niemieckich do Wilna kontynuował działania konspiracyjne. Od 1942 wraz dr Jerzy Dobrzańskim organizował pierwsze wydawnictwa konspiracyjne "Polska Ludowa" i „Droga Wolności”{{odn|Żurawski|2012|s=121}}, wydawane przez Wileńską Koncentrację Demokratyczną, będącą organem porozumiewawczym PPS-WRN, SL, SD, klasowych związków zawodowych, Związku Nauczycielstwa Polskiego. Krawiec pod pseudonimem "Kaziemierz" kierował Centralnym Wydziałem Wykonawczym
Podczas okupacji hitlerowskiej pracował jako robotnik. Jednocześnie był czynny w tajnym nauczaniu, wykładając w klasach licealnych historię, łacinę i język polski{{odn|Lucjan Krawiec "Kultura"|1988|s=192}}. Od 1942 był z ramienia PPS-WRN członkiem Konwentu Stronnictw Politycznych przy [[Okręgowa Delegatura Rządu Wilno|Okręgowej Delegaturze Rządu na województwo Wileńskie]]. Był współpracownikiem pisma [[Okręg Wilno Armii Krajowej|Komendy Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej]] "Niepodległość", której redaktorem był dr Jerzy Dobrzański. Odpowiadał za kolportaż tego pisma w organizacjach Wileńskiej Koncentracji Demokratycznej{{odn|Żurawski|2012|s=110}}.
W kwietniu 1943 był rozważany jako jeden z kandydatów na zastępcę Okręgowego Delegata Rządu, z ramienia PPS-WRN. Stanowisko to objął ostatecznie dr Jerzy Dobrzański "Irwid"{{odn|Tomaszewski|1992|s=74}}, według którego
Przyjaciele z konspiracji byli przekonani, że zginał [[Zbrodnia w Ponarach|zamordowany w Ponarach]]. O tym że przeżył dowiedzieli się kilkanaście lat po wojnie{{odn|Dobrzański|1994|s=263}}.
Po wojnie pozostał we Francji. Działał w [[Polska Partia Socjalistyczna (na emigracji)|Polskiej Partii Socjalistycznej na emigracji]]. Współpracował w wydawaniu pisma [[Zygmunt Zaremba|Zygmunta Zaremby]] "Światło" w Paryżu, 1947-1955, a w okresie 1948-1949 wydawał 2 Paryżu pismo "Robotnik w Walce"{{odn|Siwik|1998|s=169}}.
|