Lucjan Krawiec: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne, drobne merytoryczne, źródła/przypisy
uzupełnienie biogramu. , źródła/przypisy, drobne redakcyjne
Linia 10:
12 lipca 1940 został aresztowany i osadzony w [[Więzienie na Łukiszkach|więzieniu na Łukiszkach]]. Przeszedł śledztwo prowadzone przez służby litewskie NKWD, nie wydał nikogo i po sześciu miesiącach został zwolniony 15 stycznia 1941{{odn|Lucjan Krawiec "Kultura"|1988|s=192}}.
 
Po [[Atak Niemiec na ZSRR|Ataku Niemiec na ZSRR]] i wkroczeniu wojsk niemieckich do Wilna kontynuował działania konspiracyjne. Od 1942 wraz dr Jerzy Dobrzańskim organizował pierwsze wydawnictwa konspiracyjne "Polska Ludowa" i „Droga Wolności”{{odn|Żurawski|2012|s=121}}, wydawane przez Wileńską Koncentrację Demokratyczną, będącą organem porozumiewawczym PPS-WRN, SL, SD, klasowych związków zawodowych, Związku Nauczycielstwa Polskiego. Krawiec pod pseudonimem "Kaziemierz" kierował Centralnym Wydziałem Wykonawczym WDDWKD, jak również kierował grupami Milicji Robotniczej i rad zakładowych{{odn|Lucjan Krawiec "Wiszące teczki"|1985-1988|s=4}}{{odn|Tomaszewski|1992|s=24}}. Był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS-WRN{{odn|Rukszto|1994|s=194}}. W czerwcu 1942 wraz z innymi członkami Wileńskiej Koncentracji Demokratycznej uczestniczył w dyskusji z przedstawicielami socjaldemokratów i ludowców litewskich, które później były kontynuowane przez przedstawicieli Armii Krajowej i Delegatury Rządu{{odn|Borodziewicz|1989|s=319}}.
 
Podczas okupacji hitlerowskiej pracował jako robotnik. Jednocześnie był czynny w tajnym nauczaniu, wykładając w klasach licealnych historię, łacinę i język polski{{odn|Lucjan Krawiec "Kultura"|1988|s=192}}. Od 1942 był z ramienia PPS-WRN członkiem Konwentu Stronnictw Politycznych przy [[Okręgowa Delegatura Rządu Wilno|Okręgowej Delegaturze Rządu na województwo Wileńskie]]. Był współpracownikiem pisma [[Okręg Wilno Armii Krajowej|Komendy Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej]] "Niepodległość", której redaktorem był dr Jerzy Dobrzański. Odpowiadał za kolportaż tego pisma w organizacjach Wileńskiej Koncentracji Demokratycznej{{odn|Żurawski|2012|s=110}}.
W kwietniu 1943 był rozważany jako jeden z kandydatów na zastępcę Okręgowego Delegata Rządu, z ramienia PPS-WRN. Stanowisko to objął ostatecznie dr Jerzy Dobrzański "Irwid"{{odn|Tomaszewski|1992|s=74}}, według którego objecieobjęcie funkcji przez krawcaKrawca uniemożliwiło aresztowanie{{odn|Dobrzański|1994|s=266}}.
 
Dnia 20 czerwca 1944 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu na Łukiszkach. Nie zdekonspirował się w trakcie śledztwa i został wysłany do najpierw do [[Obóz pracy przymusowej w Prawieniszkach|obozu Prawieniszkach]], a następnie do Francji, do obozu pracy, który Niemcy założyli koło [[Hayange]], w okolicy [[Metz|Metzu]]. PrzyjacieleJak zstwierdził konspiracjijego byliprzełozony przekonani,w żePPS zginał [[Zbrodniai w Ponarach|zamordowanyDelegaturze Jerzy Dobrzański: "Był to cios dla organizacji bardzo cięzki. "Kazimierz" był człowiekiem wyjątkowej wartosci o wielkich zaletach charakteru i wyjątkowych zdolnosciach organizacyjnych. oddany był sprawie całym sercem i duszą. jemu w Ponarach]]pierwszym rzędzie (...) Oorganizacja tymWKD żezwdzieczała przeżyłswój dowiedzielirozkwit i szybki rozwój. wierzylismy stuprocentowo w siłę jego charakteru, ale znaliśmy ale znaliśmy bestialskie metody hitlerowskiego śledztwa. W razie załamania się kilkanaściejego, latorganizacja poWKD wojnielagłaby w gruzy, boć znał on wszystkie kontakty, wszystkie komorki i powiązania. Bohatersko jednak wytrzymał"{{odn|Dobrzański|1994|s=263}}.
Przyjaciele z konspiracji byli przekonani, że zginał [[Zbrodnia w Ponarach|zamordowany w Ponarach]]. O tym że przeżył dowiedzieli się kilkanaście lat po wojnie{{odn|Dobrzański|1994|s=263}}.
 
Po wojnie pozostał we Francji. Działał w [[Polska Partia Socjalistyczna (na emigracji)|Polskiej Partii Socjalistycznej na emigracji]]. Współpracował w wydawaniu pisma [[Zygmunt Zaremba|Zygmunta Zaremby]] "Światło" w Paryżu, 1947-1955, a w okresie 1948-1949 wydawał 2 Paryżu pismo "Robotnik w Walce"{{odn|Siwik|1998|s=169}}.