Firma po reaktywacji marki nie odnosiła dużych sukcesów w sporcie.
=== <small>Upadłość i bankructwo</small> ===
14 września 1995 roku Bugatti ogłosiło upadłość. Jeden z biorących udział w aukcji Dauer Sportwagen z siedzibą w Norymberdze w Niemczech kupił pozostałe części EB 110 z fabryki Bugatti po bankructwie firmy w 1995 roku, podobny ruch zrobiła firma MRT (Monaco Racing Team)
Przetarg na zakupienie pozostałości po Bugatti odbył się w 4 kwietnia 1997 roku. W negocjacjach Jochenowi Dauer pomogła monachijska firma MRT (Monaco Racing Team), w szczególności jeśli chodzi o silniki i podzespoły do ich budowy. [[VW]] zainteresowany był nazwą Bugatti wszelkimi znakami towarowymi i logami i też takie prawa nabył, a grupa z Luksemburga firma B-Engineering kupiła cztery skończone modele EB 110, jeden prototyp EB 110 i jednego bez zainstalowanej jednostki. MRT kupiło kilka prototypów, kilka modeli skończonych i dwa modele EB 112.
=== <small>Dauer EB 110 S / SS (SuperSport) / Super Sport Light Weight</small> ===
14 września 1995 roku Bugatti ogłosiło upadłość. Dauer Sportwagen z siedzibą w Norymberdze w Niemczech kupił Pozostałepozostałe części EB 110 z fabryki Bugatti po bankructwie firmy w 1995 roku. Przetarg na zakupienie pozostałości po Bugatti odbył się w 4 kwietnia 1997 roku. W negocjacjach Jochenowi Dauer pomogła mu monachijska firma MRT (Monaco Racing Team) której właścicielem był ten sam człowiek co przed laty prowadził EB 110 GT na morzu w Finlandii w celu osiągnięcia rekordu na lodzie - monachijczyk i bilioner Gildo Pallanca-Pastor. Firma wykonała kompletny katalog części zamiennych, ze schematami rozebranych części z niezłożonych modeli i numerami tych części. Trzy modele Super Sport i jeden podstawowy model GT mianowany później na Dauer EB 110 S, zostały wykończone w latach 1999-2000 z logo Bugatti i niewielkimi modyfikacjami podnoszącymi mechanicznie moc, lub estetycznymi (luksusowe wykończenie skórą). Auta na zamówienie oferowane były od 1999 do 2007 roku przez jakiś czas jako przeróbki w firmie Dauer, moc aut w zależności od wersji jaką życzył sobie klient mogła zostać oryginalna lub podniesiona poprzez zmianę oprogramowania sterującego pracą silnika, podniesienia ciśnienia 4 turbin lub zamontowanie wyścigowego systemu wydechowego firmy Remus, gdy klient zdecydował się na pełny zakres usług Dauer - dzięki wszystkim tym modyfikacjom silnik legitymował się mocą 705 KM, duża utrata masy powodowała, że osiągi były jeszcze dużo lepsze niż w modelu seryjnym SS. Ten pojazd zadebiutował podczas [[Grand Prix Monako Formuły 1]] w maju 2001 roku. Przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosi 3,2 s i prędkość maksymalna to około 370 km/h. Ten model został wyprodukowany tylko w limitowanej edycji wynoszącej 5 sztuk, w kolorach (niebieski, czarny z elementami [[Kevlar]]u, srebrny, ciemno-srebrny). Najczęściej spotykaną wersją jest czarna z elementami kevlaru, ponieważ jest ona promocyjnym pojazdem firmy Dauer.
