Szpital Przemienienia (film): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dodanie źródeł |
m akt. |
||
Linia 36:
Akcja filmu rozpoczyna się pod koniec 1939 roku, kiedy młody doktor Stefan przybywa do zamkniętego szpitala psychiatrycznego celem otrzymania pracy w zakładzie. Wyznający humanitarne zasady postępowania, aczkolwiek niekonkretny w swych poglądach Stefan zostaje przyjęty przez dyrektora szpitala, doktora Pajączkowskiego, a następnie zdobywa doświadczenie pod opieką cynicznego doktora Rygiera, nieukrywającego swych poglądów pronazistowskich. Stefan z dezaprobatą obserwuje zachowanie Rygiera, który poddaje pacjentów poniżającym eksperymentalnym metodom leczenia, między innymi [[Terapia elektrowstrząsowa|elektrowstrząsom]]. Wspomnianą operację Rygier przeprowadza na chorym na [[Rak mózgu|raka mózgu]] inżynierze Andrzeju, w wyniku czego pacjent traci niemal władzę umysłową. Stefan dostrzega również obsesje innych lekarzy: doktor Kauters preferuje wyłącznie [[Chirurgia|chirurgiczne]] metody leczenia pacjentów, podczas gdy doktor Marglewski postrzega chorobę psychiczną wyłącznie jako przejaw nawiedzenia<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Edward Żebrowski |tytuł = Szpital przemienienia |data = 1978 |data dostępu = 2021-02-24 |wydawca = Studio Filmowe „Tor” |typ nośnika = online |url = https://ninateka.pl/film/szpital-przemienienia-edward-zebrowski}}</ref><ref name=":1">{{Filmpolski|tytuł|12704|Szpital Przemienienia}}</ref>.
Niebawem do szpitala przybywa [[Schutzstaffel|esesman]] Thiesdorf, który zapowiada likwidację szpitala psychiatrycznego. Wizyta Thiesdorfa prowokuje wielość różnych postaw kadry szpitala. Z czasem Stefan coraz bardziej się buntuje przeciwko Rygierowi, jednak nie może liczyć na wstawiennictwo Pajączkowskiego, którego Rygier pomawia o „[[Wolnomularstwo|masońską]]” twórczość naukową sprzed okresu okupacji. Pajączkowski poucza Stefana, że ten musi stawiać nieszkodzenie pacjentom nad litość wobec nich. Z kolei [[Narkomania|narkotyzujący się]] literat Sekułowski, poszukujący schronienia w szpitalu, z goryczą oskarża młodego lekarza o brak znajomości życia. Tymczasem doktor Nosilewska wyznaje skrycie Stefanowi, że uciekła z Austrii po zajęciu jej przez [[Narodowy socjalizm|hitlerowców.]] Stefan orientuje się co do swego płonnego idealizmu,
Nadchodzi moment likwidacji szpitala. Bezradny dyrektor Pajączkowski nie może wyprosić u Rygiera, Kautersa i Marglewskiego zgody na spontaniczną akcję ratowania pacjentów. Wspiera go tylko Stefan, który rozdaje pozostałe lekarstwa pacjentom i na prośbę Sekułowskiego dosypuje mu [[Cyjanki|cyjanku]]; palone są też akta. Gdy naziści wkraczają na teren szpitala, aresztują część kadry; Nosilewska zostaje aresztowana jako Żydówka, a Pajączkowski dzieli jej los. Sekułowski przy próbie zatrzymania połyka cyjanek i popełnia [[samobójstwo]]. Naziści wyprowadzają kadrę i pacjentów szpitala z budynku, celem przeprowadzenia na nich egzekucji. Stefan, ukrywszy się przed nazistami, próbuje wyprowadzić młodego chłopca skrytego pod fartuchami szpitalnymi, ten jednak umiera na jego rękach. Dostrzegłszy w lesie patrol SS, Stefan próbuje uciec i rozpływa się we mgle, podczas gdy [[pluton egzekucyjny]] rozstrzeliwuje pacjentów i pozostałych członków kadry, zasypanych następnie ziemią<ref name=":0" /><ref name=":1" />.
| |||