Stanisław Karol Łużecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 30:
W lipcu 1667 z rozkazu hetmana Jana Sobieskiego poprowadził główną część wojsk koronnych do walki z [[czambuł]]ami tatarskimi. Poseł na [[sejm konwokacyjny 1668]] roku z [[ziemia drohicka|ziemi drohickiej]]<ref>Diariusz sejmu konwokacyjnego 1668 roku. Opracował Kazimierz Przyboś, Kraków 2009, s. 75.</ref>. Był elektorem [[Michał Korybut Wiśniowiecki|Michała Korybuta Wiśniowieckiego]] z [[ziemia drohicka|ziemi drohickiej]] w [[Elekcja 1669|1669 roku]]<ref>Svffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, Zgodnie na Naiaśnieyßego Michała Korybvtha, Obranego Krola Polskiego [....] Dnia dziewiętnastego Czerwca, Roku 1669, [b.n.s].</ref>. Należał do bliskich współpracowników hetmana polnego [[Dymitr Jerzy Wiśniowiecki|Dymitra Wiśniowieckiego]], dzięki protekcji hetmana otrzymał w 1670 urząd kasztelana podlaskiego. W 1671 wziął udział w wyprawie Sobieskiego na Ukrainę przeciw wojskom koalicji kozacko-tatarskiej, walczył w bitwach [[Bitwa pod Bracławiem|pod Bracławiem]] i [[bitwa pod Kalnikiem|Kalnikiem]]. 20 października 1671 przekazał współpracującemu z Rzecząpospolitą [[Michał Chanenko|Michałowi Chanence]] insygnia hetmana zaporoskiego. W 1672 został mianowany [[regimentarz]]em, zdołał wtedy opanować bunty w wojsku koronnym na Ukrainie, podjął walkę z oddziałami kozackimi, tocząc bitwy w rejonie Niemirowa, Czetwertynówki i [[Bitwa pod Ładyżynem|Ładyżyna]]. Rozbijając 13 sierpnia 1672, w starciu pod Szemrajówką kozacki pułk białocerkiewny, uwolnił [[Biała Cerkiew|Białą Cerkiew]] z oblężenia. We wrześniu dotarł do miejsca koncentracji głównych wojsk koronnych pod [[Telatyn]]em. W [[Wyprawa Sobieskiego na czambuły tatarskie|wyprawie Sobieskiego na czambuły tatarskie]] Łużecki osobiście jednak nie uczestniczył.
W listopadzie 1673 walczył z wojskami [[Imperium Osmańskie|osmańskimi]] w [[bitwa pod Chocimiem (1673)|bitwie pod Chocimiem]], następnie blokował załogę turecką w [[Kamieniec Podolski|Kamieńcu Podolskim]], dowodził wówczas oddziałem wydzielonym z wojsk wojewody bracławskiego [[Jan Potocki (zm. 1675)|Jana Potockiego]]. W [[1674]] roku był elektorem [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] z [[województwo podlaskie (I Rzeczpospolita)|województwa podlaskiego]]<ref>Suffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielkiego Xięstwá Litewskiego, zgodnie na Naiaśnieyszego Jana Trzeciego Obránego Krola Polskiego, Wielkiego Xiążęćiá Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mázowieckiego, Zmudzkiego, Inflantskiego, Smolenskiego, Kijowskiego, Wołhynskiego, Podolskiego, Podláskiego, y Czerniechowskiego Dáne między Wárszawą á Wolą / Dnia Dwudziestego pierwszego Máiá / Roku 1674, [b.n.s.]</ref>, podpisał jego ''[[pacta conventa]]''<ref>Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia Dwudziestego Miesiaca Kwietnia., s. 28.</ref>. W 1674 odbył kampanię wojenną na Ukrainie, w 1676 walczył z Turkami [[Bitwa pod Żurawnem|pod Żurawnem]].
W 1683 nie wziął udziału w [[Bitwa pod Wiedniem|kampanii wiedeńskiej]], pozostał na terenach [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], wpierw osłaniał miejsce koncentracji (pod Krakowem) wojsk koronnych, potem trasę przemarszu wojsk litewskich, z którymi wkroczył na Węgry.
Linia 64:
[[Kategoria:Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Starostowie szmeltyńscy]]
[[Kategoria:Sygnatariusze paktów konwentów Jana III Sobieskiego]]
[[Kategoria:Uczestnicy walk z rokoszem Lubomirskiego (1665–1666)]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-rosyjskiej 1654–1667 (strona polska)]]
| |||