Kazimierz Jelski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kazimierz Jelski''' (ur. [[1782]] w [[Ejsymonty Wielkie|Ejsmontach]] koło [[Grodno|Grodna]], zm. w marcu [[1867]] w [[Wilno|Wilnie]]) − [[Polska|polski]] architekt i rzeźbiarz.

 

Syn [[Karol Jelski|Karola Jelskiego]], rzeźbiarza, malarza i sztukatora. Pierwsze nauki pobierał u ojca.

Był absolwentem [[Uniwersytet Wileński|Szkoły Głównej Wileńskiej]]<ref>Janina Kamińska, Universitas Vilnensis 1793-1803, Od Szkoły Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego do Imperatorskiego Uniwersytetu Wileńskiego, Warszawa 2012, s. 404.</ref>. W latach ([[1803]] − [[1808]]) studiował malarstwo i architekturę na [[Uniwersytet Wileński|Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim]] u [[Wawrzyniec Gucewicz|Wawrzyńca Gucewicza]], [[Franciszek Smuglewicz|Franciszka Smuglewicza]] i [[Jan Rustem|Jana Rustema]]), architekturę (u [[Michał Szulc|Michała Szulca]]) oraz rzeźbę (u [[Andrzej Le Brun|André Le Bruna]]). Od [[1809]] studiował rzeźbę w [[Petersburg|petersburskiej]] [[Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu|ASP]]. Od [[1811]] do [[1826]] profesor uniwersytetu w [[Wilno|Wilnie]], gdzie wykształcił wielu cenionych rzeźbiarzy. W [[1833]] bezskutecznie starał się o posadę profesora rzeźby w [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie]], a w [[1843]] próbował powołać własną szkołę rzeźby w Wilnie. Zajmował się również rzeczoznawstwem, wyceną oraz konserwacją rzeźby. Współpracował z wieloma znanymi wileńskimi rzeźbiarzami.