Ludwik I de Bourbon-Condé: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
Linia 44:
 
== Życiorys ==
Był piątym synem [[Karol IV de Bourbon-Vendôme|Karola IV de Bourbon]], księcia [[Vendôme]], i Franciszki d'Alençon. Jego młodszym bratem był [[Antoni de Bourbon-Vendôme|AntoniegoAntoni de Bourbon]] – mąż [[Joanna d’Albret|Joanny III d’Albret]], królowej [[Królestwo Nawarry|Nawarry]] (ich syn [[Henryk IV Wielki|Henryk]] został królem [[Francja|Francji]]).
 
22 czerwca 1551 poślubił Eleonorę de Roye, jedyną córkę i spadkobierczynię Charles'a de Roye, hrabiego de Roucy i jego żony Madeleine de Mailly, pani de Conti.
 
Jako generał francuskiej armii, Ludwik I walczył przeciwko [[Hiszpania|Hiszpanii]] podczas oblężenia [[Metz]] w 1552, w bitwie pod [[Saint-Quentin]] w 1557 oraz podczas oblężeń [[Calais]] i [[Thionville]]<ref>Achaintre 1825, s. 380.</ref>. W czasie powrotu z Włoch w 1555, Kondeusz zatrzymał się w Genewie, gdzie wysłuchał kazania kalwińskiego i zwiedził miasto<ref>Knecht 2010, s. 16-17.</ref>. Decydującą rolę w konwersji Ludwika odegrała jego żona Eleonora de Roye<ref>Knecht 2010, s. 17.</ref>. Książę de Condé ostatecznie ujawnił się jako wyznawca kalwinizmu w 1558 roku, kiedy zażyczył sobie nabożeństwa u pastora kalwińskiego<ref>Holt 2005, s. 39.</ref>.
 
W czasie powrotu z Włoch w 1555, Kondeusz zatrzymał się w Genewie, gdzie wysłuchał kazania kalwińskiego i zwiedził miasto<ref>Knecht 2010, s. 16-17.</ref>. Decydującą rolę w konwersji Ludwika odegrała jego żona Eleonora de Roye<ref>Knecht 2010, s. 17.</ref>. Książę de Condé ostatecznie ujawnił się jako wyznawca kalwinizmu w 1558 roku, kiedy zażyczył sobie nabożeństwa u pastora kalwińskiego<ref>Holt 2005, s. 39.</ref>.
 
=== Spisek z Amboise ===