Maria Argyropoulina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
 
Linia 1:
'''Maria Argyropoulina''' czasem '''Maria Argyra''' ([[język grecki|gr.]] Μαρία Ἀργυρή lub Ἀργυροπουλίνα, zm. [[1007]]) – wnuczka cesarza bizantyjskiego [[Roman II|Romana II Porfirogenety]], siostrzenica cesarzy [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazylego II Bułgarobójcy]] i [[Konstantyn VIII|Konstantyna VIII]], synowa [[Doża Wenecji|doży weneckiego]] [[Pietro II Orseolo|Piotra II Orseolo]].
 
[[Kronika Wenecka]] [[Jan Diakon|Jana Diakona]] wspomina ją jako córkę bizantyjskiego [[Patrycjusz (tytuł)|patrycjusza]] Argyropoulosa, wywodzącego się z rodziny cesarskiej, co znajduje potwierdzenie także w kronice doży [[Andrea Dandolo|Andrei Dandolo]], który pisze o niej jako siostrzenicy cesarza [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazylego II Bułgarobójcy]].
Linia 5:
W [[1004]] poślubiła w [[Konstantynopol]]u [[Giovanni Orseolo|Jana Orseolo]], syna doży weneckiego [[Pietro II Orseolo|Piotra II Orseolo]]. Ślub odbył się z wielką galą w pałacu [[Iconomium]] – w jego trakcie cesarz koronował małżonków złotymi diademami. Wniosła mężowy znaczny posag, w tym pałac w stolicy cesarstwa. Jan otrzymał także od cesarza tytuł patrycjusza. Przed opuszczeniem Bizancjum Maria ubłagała imperatora o możliwość zabrania do Wenecji części relikwii [[Barbara z Nikomedii|Świętej Barbary z Nikomedii]].
 
W historii zapisała się za sprawą pierwszej wzmianki o historycznym użyciu [[widelec|widelca stołowego]] w średniowiecznej Europie. W czasie przyjęcia dla uczczenia przybycia małżonków z Konstantynopola ku zgorszeniu Wenecjan używała podwójnego widelca do jedzenia.
 
Święty [[Piotr Damiani]] (zm. [[1073]]) w swym dziele ''De Institutione monialis'' napisanym ok. 50 lat po jej odejściu przypisał śmierć Marii w czasie zarazy ''nadmiernej delikatności'' manifestującej się ''sprzecznymi z naturą zwyczajami'' zażywania perfum, kąpieli i używania złotego widelca do jedzenia<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=Nicol|imię=Donald MacGillivray|tytuł=Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations|rok=1992|wydawca=Cambridge University Press|miejsce=|strony=46-47|isbn=9780521428941|język=en}}</ref>.