Honorat Koźmiński: Różnice pomiędzy wersjami

Przez cztery lata, za namową ojca, studiował na Wydziale Budownictwa w [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Aresztowany został 23 kwietnia 1846 za udział w konspiracji antyrosyjskiej. Osadzony w X pawilonie [[Cytadela Warszawska|Cytadeli Warszawskiej]] zachorował na [[Dur brzuszny|tyfus]]. Został zwolniony 27 lutego 1847 ze względu na zły stan zdrowia.

21 grudnia 1848 wstąpił do zakonu kapucynów w [[Lubartów|Lubartowie]]. [[Śluby zakonne|Śluby]] proste złożył 21 grudnia 1849 i wyjechał do [[Lublin]]a, by studiować filozofię. 18 grudnia 1850 złożył śluby uroczyste. W 1851 został przeniesiony na studia teologii do Warszawy, które ukończył w 1852, i został wykładowcą retoryki w Warszawie. [[Sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] przyjął 27 grudnia 1852 z rąk [[Biskupi warszawscy|arcybiskupa warszawskiego]] [[Antoni Melchior Fijałkowski|Antoniego Fijałkowskiego]]. W latach 1853–18551853‒1855 wykładał teologię w Warszawie. W 1855 założył w Warszawie z [[Maria Angela Truszkowska|Zofią Truszkowską]] [[Felicjanki|Zgromadzenie Sióstr Felicjanek]], którego zadaniem była działalność charytatywna.

Po upadku [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] rząd rosyjski skasował wszystkie klasztory katolickie. Po kasacie klasztoru kapucynów w Warszawie 1864 zamieszkał w [[Zakroczym]]iu, a w 1892–1916 w [[Nowe Miasto nad Pilicą|Nowym Mieście]]. W celu ominięcia zakazu rosyjskiego Koźmiński zaczął zakładać w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Kongresówce]] skryte zgromadzenia zakonne (''[[skrytki]]''), oparte na regule trzeciego zakonu [[Franciszek z Asyżu|św. Franciszka]]. W latach 1872–18981872‒1898 założył 14 żeńskich zgromadzeń zakonnych skrytych. Ich zadaniem miało być uświęcenie osobiste, działalność charytatywna i akcja apostolska w rodzinach, fabrykach, szpitalach itd.

Postarał się w 1889 roku o aprobatę [[Stolica Apostolska|Stolicy Apostolskiej]] dla zgromadzeń bezhabitowych, uzyskując od [[Watykan|Stolicy Apostolskiej]] – dekretem ''Ecclesia Catholica'' z czerwca tego roku – zgodę na ich afiliację do zakonu kapucynów. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, a z nich powstało 16 zgromadzeń zakonnych. Powołał wówczas do życia m.in. [[Serafitki|Zgromadzenie Sióstr Serafitek]] w Warszawie. W latach 1859–18621859‒1862 był gwardianem klasztoru warszawskiego. W 1895 został komisarzem generalnym kapucynów w prowincji polskiej.

16 października 1988 &nbsp;r. [[Jan Paweł II]] (w 10. rocznicę swojego pontyfikatu) dokonał jego [[Beatyfikacja|beatyfikacji]]. [[Wspomnienie liturgiczne]] w [[Kościół katolicki|Kościele katolickim]] na świecie obchodzone jest w [[Dies natalis|dniu narodzin do życia wiecznego (dies natalis)]] za ''[[Martyrologium|Martyrologium Rzymskim]]'' (16 grudnia)<ref>[http://www.santiebeati.it/dettaglio/91171 Beato Onorato (Venceslao) Kazminski] - ''Santi Beati'' (''Autore: Carmelo Randello '') {{lang|it}}</ref>. [[Kościół katolicki w Polsce]] wspomina bł. Honorata 13 października<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Niewęgłowski | imię=Wiesław Aleksander | autor link=Wiesław Niewęgłowski | tytuł= Leksykon świętych | data=2006 | wydawca=Świat Książki | miejsce=Warszawa | isbn=978-83-247-0574-0}}</ref>.