Tymoteusz Gorzeński: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie właściciela włości dobrzyckich Franciszka i Anny z Deręgowskich. W 1765 rozpoczął studia teologiczne w seminarium księży misjonarzy w Krakowie. W 1763, z papieskiej prowizji, został kanonikiem przy [[bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu|poznańskiej katedrze]], a w 1776 kanonikiem przy [[bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|krakowskiej katedrze]]. W tym samym roku został rektorem hospicjum św. Stanisława w Krakowie. Rektor Domu Polskiego przy [[Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie|kościele św. Stanisława w Rzymie]] w latach 1768–1771<ref>P. Starzyk, ''Dworzanie i współpracownicy biskupa Kajetana Ignacego Sołtyka w latach 1759–1788'', [w:] „Studia Muzealno-Historyczne” 3, 2011, s. 135.</ref>. W 1775 udał się do Rzymu, gdzie studiował prawo. W Poznaniu zjawił się dopiero w 1777, jednak na stałe zamieszkał w Krakowie. W latach 1777–1779 pełnił funkcję sędziego prosynodalnego. Od 1779 do 1780 był dworzaninem biskupa [[Kajetan Ignacy Sołtyk|Kajetana Sołtyka]]. W 1780 przeniósł się do Warszawy jako delegat kurii krakowskiej do [[Trybunał Główny Koronny|Trybunału Głównego Koronnego]]. Rok później otrzymał [[Order Świętego Stanisława]] i stanowisko [[referendarz koronny|referendarza wielkiego koronnego]]. Począwszy od 1788 pełnił funkcję (ostatniego) kanclerza [[księstwo siewierskie|księstwa siewierskiego]].