Pustelnia Glińska: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Początki ===

Według legendy zapisanej w I poł. XIX w. przez przełożonego monasteru [[Filaret (Danilewski)|Filareta (Danilewskiego)]] w miejscu, gdzie znajduje się monaster, w I poł. XVI w. grupa pszczelarzy odnalazła na sośnie cudotwórczą ikonę Narodzenia Matki Bożej. Kaplicę, która powstała na tym miejscu, prawdopodobnie wznieśli mnisi z Pustelni Mołczeńskiej w Putywlu. W końcu XVI w. miejscowy chłop Foma Mironow zbudował w miejscu objawienia drewnianą cerkiew, przy której być może żyła grupa mnichów. Gramota carów [[Iwan VI Romanow|Iwana VI]] i [[Piotr I Wielki|Piotra]] wydana w 1693 potwierdza prawo monasteru w Putywlu do ziemi na tym miejscu, a cztery lata starsza gramota patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Joachima zobowiązuje mnichów z tej wspólnoty do regularnego organizowania nabożeństw w miejscowej cerkwi<ref name=":0">{{Cytuj|tytuł=ГЛИНСКАЯ В ЧЕСТЬ РОЖДЕСТВА ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ МУЖСКАЯ ПУСТЫНЬ|data dostępu=2016-10-20|opublikowany=www.pravenc.ru|url=http://www.pravenc.ru/text/165143.html}}</ref>. Pustelnia Glińska jako stale obsadzony monaster funkcjonował już z pewnością w 1703. Na pocz. XVIII w. metropolita kijowski [[Warłaam (Jasiński)|Warłaam]] podporządkował ją [[Monaster Świętych Piotra i Pawła w Baturynie|monasterowi Świętych Piotra i Pawła w Baturynie]]. Mecenasem monasteru był w I poł. tego samego stulecia książę [[Aleksandr Mienszykow]], który podarował klasztorowi 5 tys. hektarów ziemi i zbudował w 1724 drugą drewnianą cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego. W 1731 monaster został podporządkowany Pustelni Mołczeńskiej. W 1764, podczas [[Sekularyzacja majątku Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1764|sekularyzacji majątków cerkiewnych]], caryca [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] nie zdecydowała o likwidacji Pustelni Glińskiej, ale nie wyznaczyła też dla niej państwowego uposażenia – monaster pozostał nieetatowy<ref name=":0" />. W tym roku w monasterze żyło 8 mnichów i 15 świeckich pracowników, zaś w 1785 – łącznie 35 mężczyzn. Już jednak na początku XIX w. liczba mieszkańców Pustelni Glińskiej spadła do kilku osób. W II poł. XVIII w. do monasteru kierowano białych duchownych, na których sądy cerkiewne nałożyły kary kanoniczne<ref name=":0" />.