Mikołaj Sęp Szarzyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Przekształcam cytat na na nową formę Szablon:Cytat z nazwanymi parametrami
CiaPan (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, jęz., lit., ort.
Linia 63:
=== Nauka ===
Przyszły poeta uczył się we [[Lwów|Lwowie]], gdzie edukacją zajmował się w tym czasie [[Benedykt Herbest]]. Nauczył się czytania i pisania, [[język grecki|greki]] i [[łacina|łaciny]]. Następnie studiował na uniwersytetach w [[Wittenberga|Wittenberdze]] (studia rozpoczęte 21 maja 1565, zakończone zaś tego samego roku jesienią) i [[Lipsk]]u, co skłania badaczy do doszukiwania się jego związków z [[protestantyzm]]em. Przypuszcza się nawet że Mikołaj Sęp Szarzyński odrzucił możliwość studiowania w [[Kraków|Krakowie]] ze względu na propagowany tam [[katolicyzm]]. W Lipsku przebywał wraz ze [[Stanisław Tarnowski (zm. 1618)|Stanisławem Tarnowskim]] z Rzemienia herbu [[Leliwa (herb szlachecki)|Leliwa]] w półroczu zimowym od jesieni 1565 r. do wiosny 1566r co wiadomo z [[matrykuł]]ów lipskich. Uniwersytet liczy wtedy 150 lat i składa się z „nacyj” (saksońska, bawarska, miśnieńska i polska). Szarzyński należy do nacji polskiej.
Wraz z przyjacielem rodziny Sępów Szarzyńskich, protestantem [[Stanisław Starzechowski|Stanisławem Starzechowskim]], Mikołaj zwiedził prawdopodobnie [[Włochy]] i [[Szwajcaria|Szwajcarię]]. Wiele wskazuje na to, że podczas tych podróży młody poeta bardzo przeżył zetknięcie się z [[reformacja|reformacją]]; po powrocie do Lwowa 31 stycznia 1568, kiedy miał 18 lat, na nowo stał się jednak [[katolicyzm|katolikiem]], obracając się w kręgu [[dominikanie|dominikanów]] i [[jezuici|jezuitów]]. Uczył się zagranicąza granicą około dwa lata. W kraju zastały Mikołaja problemy finansowe ojca, których konieczność rozwiązania przypadła w udziale trzem synom. Występuje w procesach sądowych. Ostatni raz w 1572 r. w sprawie z Worytykami.
Mikołaj Sęp Szarzyński zaczął tworzyć prawdopodobnie od ok. 1567, kiedy to po śmierci ojca Stanisława Starzechowskiego, Jana, napisał po łacinie krótkie epitafium nagrobkowe. Wkrótce powstały następne utwory, co do których dokładnej daty powstania nie ma pewności.