Złotoryja: Różnice pomiędzy wersjami

Od VIII do X wieku w okolicach dzisiejszej Złotoryi mieszkali przedstawiciele plemienia [[Trzebowianie|Trzebowian]]. Pod koniec XII wieku osiedlili się tu [[Niemcy|niemieccy]] górnicy, by wydobywać [[złoto]], od którego Złotoryja wzięła swe wszystkie nazwy: ''Aurum'' – {{w języku|la|złoto}}, ''Goldberg'' – {{w języku|de|Złota Góra}}. Prawa miejskie osadzie nadał w roku 1211 książę [[Henryk I Brodaty]] (stało się to na zamku w sąsiedniej [[Rokitnica (województwo dolnośląskie)|Rokitnicy]]), osadzając tu niemieckich kolonistów. Jest to najstarsza udokumentowana lokacja na ziemiach polskich na [[Prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]], co pod względem prawnym czyni Złotoryję najstarszym miastem Polski.

Kilkuset górników ze Złotoryi wzięło udział w 1241 w [[Bitwa pod Legnicą|bitwie z Mongołami pod Legnicą]], większość z nich zginęła w walce. W 1290 miasto otrzymało [[prawo mili]], było także ośrodkiem handlu [[sól kuchenna|soli]] i [[sukno|sukna]]. W 1328 Złotoryja wraz z resztą [[księstwo legnickie|księstwa legnickiego]] stała się [[lenno|lennem]] [[Czechy|Czech]]. Najazdy husytów w latach 1427, 1428 i 1431 spowodowały konieczność zbudowania murów obronnych, których znaczne fragmenty wraz z [[Baszta Kowalska w Złotoryi|Basztą Kowalską]] zachowały się do dzisiaj. W 1456 miał miejsce bunt plebejski, który zakończył się zgładzeniem burmistrza. Na pierwszej mapie Europy z 1467 r. [[Mikołaj z Kuzy]] na obszarze [[Śląsk]]a oprócz [[Wrocław]]ia zaznaczył tylko Złotoryję. W 1497 w mieście panowała epidemia. [[Aurimontanus]] założył szkołę miejską w 1504 r.

23 sierpnia 1813 bitwa o miasto pomiędzy wojskami Napoleona a oddziałami prusko-rosyjskimi. 26 sierpnia 1813 cofająca się [[Napoleon Bonaparte|napoleońska]] [[Armia Bobru]] marszałka [[Etienne Jacques Joseph Alexandre Macdonald|Macdonalda]] przegrała niedaleko Złotoryi [[Bitwa nad Kaczawą|bitwę]] z wojskami pruskimi, dowodzonymi przez [[Marszałek (stopień wojskowy)|feldmarszałka]] [[Gebhard Leberecht von Blücher|Gebharda von Blüchera]]. W 1820 rozebrano mury miejskie co ułatwiło rozwój przestrzenny miasta<ref name="dolnyslask">{{Cytuj|autor = Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas |tytuł = Dolny Śląsk - przewodnik |data = 1977 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. Sport i Turystyka |s = 3386-387 }}</ref>.