Shelter from the Storm: Różnice pomiędzy wersjami

Ten prosty w warstwie muzycznej utwór, oparty na trzech akordach, znakomicie sprawdzał się na koncertach. Opowiada o mężczyźnie dokonującym psychicznej wiwisekcji na sobie, o otaczającym go świecie pełnym niebezpieczeństw i o jego utraconej miłości. Narrator znalazł kiedyś schronienie, ale uległo ono zniszczeniu, jak wszystko, co się liczy. Dylan ukazuje przed słuchaczem fantastyczny pejzaż pochodzący być może z obrazu [[Sandro Botticelli|Botticellego]] – „Narodziny Wenus”. Uplastycznia wizję używając archaicznego, niemal biblijnego języka. Właściwie przez całą piosenkę przewijają się [[chrześcijaństwo|chrześcijańskie]] [[symbol]]e. Jednym z nich jest wysoce wyidealizowana kobieta zdejmująca cierniową koronę, która przynosi bezpieczeństwo i ciepło, ale również i „zbawienie”, co narrator bierze jako oczywistość, coś co mu się należy, i zapoczątkowuje to jego upadek, w wyniku czego jego [[dusza]] staje się przedmiotem targów. Jednak cały utwór kończy się optymistycznie, co jest podkreślone nawet sposobem spiewania<ref>Oliver śpiewania{{odn|Trager. ''Keys to the Rain'', str. |2004|s=554</ref>}}.

Dylan stosunkowo szybko odszedł od minimalistycznej prostoty oryginalnego nagrania i na koncertach kreował nieraz bardzo rozbudowane aranżacje, czasem nadzwyczaj trafione, czasem zupełnie nietrafne<ref>Tamże, str. {{odn|Trager|2004|s=554</ref>}}. Bardzo dynamiczna, zelektryfikowana wersja z gitarą slide została zarejestrowana na albumie ''[[Hard Rain]]'', który dokumentuje drugą część [[Rolling Thunder Revue]] z 1976 r. Bardzo rozbudowana i dość [[muzyka pop|popowa]] aranżacja tej piosenki podczas koncertów w 1978 r. okazała się zupełnie chybiona, co można usłyszeć na albumie ''[[Bob Dylan at Budokan]]''<ref name{{odn|Trager|2004|s="Tamże, str. 555">Tamże, str. 555</ref>}}. Po tym nieudanym artystycznie tournée Dylan na kilka lat przestał wykonywać tę piosenkę na koncertach i powrócił do niej dopiero w 1984 r., prezentując ją w bardzo rockowej wersji. Od tego czasu wykonuje piosenkę zasadniczo podczas każdej tury koncertowej, nawet w rytmie [[reggae]].

W [[2001]] r. Dylan po raz pierwszy zezwolił na wykorzystanie reklamowe piosenki w radiu. Została ona użyta dla wsparcia akcji World Wildlife Fund - organizacji ratującej zwierzęta<ref name{{odn|Trager|2004|s="Tamże, str. 555"/>}}. Dylan tak to skomentował: „Na początku, zwierzęta były jedynymi, które lubiły moja muzykę. Teraz im to zwracam”.

* {{cytuj książkę | imię = Clinton | nazwisko = Heylin. ''| tytuł = Bob Dylan. The Recording Sessions''. 1960-1994 | wydawca = St. Martin Press. | miejsce = Nowy Jork, | rok = 1995 {{ISBN| strony = | isbn = 0-312-13439-8 | odn = tak}}

* {{cytuj książkę | imię = Oliver | nazwisko = Trager. ''| tytuł = Keys to the Rain''. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia | wydawca = Billboard Books. | miejsce = Nowy Jork, | rok = 2004 {{ISBN| isbn = 0-8230-7974-0 | odn = tak}}