1 288 865
edycji
(→Zobacz też: redlink) |
(Przekształcam cytat na na nową formę Szablon:Cytat z nazwanymi parametrami) |
||
Jedna z najsłynniejszych izolowanych strof Rygwedy to ''gajatri'', najświętsza i najważniejsza mantra wedyjska, modlitwa skierowana do [[Sawitar]]a, bóstwa łączonego ze słońcem (mandala 3, hymn 69, strofa 10). Jest nieodzownym elementem codziennego rytuału porannego ortodoksyjnych [[hinduizm|hindusów]].
{{Cytat
|treść =
''Tat saviturvarenjam''<br />
''Bhargo devasja dhīmahi''<br />
Obyśmy światło osiągnęli<br />
Niech nasze myśli w górę wzniesie!<ref>tłum. Franciszek Michalski, ''Hymny Rigwedy'' (1971), Ossolineum</ref>
|styl = środek
}}
W mandali dziesiątej pojawiają się zaczątki spekulacji filozoficznych, które kontynuowane są w [[brahmany|brahmanach]] i [[upaniszady|upaniszadach]]. Szczególnie znany jest hymn 129 – ''Nasadija'' (od pierwszych słów hymnu: „nāsadāsīn no sadāsīt tadānīm” – [[niebyt]] nie istniał; por. [[Parmenides]]). Odzwierciedla on kwintesencję [[monizm]]u w myśli indyjskiej.
{{Cytat
|treść =
NIEBYT nie istniał wtedy, ani byt nie istniał,<br>
Nie było też przestworza i nieba u góry,<br>
Ten, co na ziemię patrzy z najwyższego nieba,<br>
Ten może wie o tym a może też nie wie?
|autor =
|źródło = Hymn 129 – Początek rzeczy
|styl = środek
}}
{{Cytat
|treść =
Nie było w owym czasie ani nieistnienia, ani istnienia;<br>
Nie było też przestrzeni i nieba u góry.<br>
Tylko on jeden na wysokościach, który spogląda na nie z góry,<br>
Tylko on wie – lub być może nie wie.
|autor =
|źródło = fragment tekstu księgi X, hymn 129.
|styl = środek
}}
== Język ==
|