Efektywność Kaldora-Hicksa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m int.
Linia 6:
Efektywność Kaldora-Hicksa jest rozwinięciem i uogólnieniem [[Optimum Pareta|efektywności Pareta]]. Gdyby doszło do faktycznej kompensacji strat wynik alokacji byłby efektywny również w sensie Pareta. W tym znaczeniu każda alokacja efektywna w sensie Pareta jest efektywna również według kryterium Kaldora-Hicksa, lecz nie każda sytuacja efektywna z punktu widzenia Kaldora-Hicksa jest efektywna w sensie Pareta.
 
Ze względu na mniej ścisłe kryteria oceny efektywności rozwiązań w porównaniu z kryterium Pareta efektywność Kaldora-Hicksa uważana jest za kryterium bardziej praktyczne. Efektywność Pareta nie dopuszcza sytuacji, w której którykolwiek z podmiotów straci na wprowadzeniu rozwiązania. W praktyce takie sytuacje są niezwykle rzadkie, zwłaszcza w [[gospodarka rynkowa|gospodarce rynkowej]], gdzie ze względu na dobrowolność transakcji do wymiany [[Dobra (ekonomia)|dóbr]] dochodzi wyłącznie przy obopólnej korzyści podmiotów wymiany. W praktyce najczęściej mamy do czynienia z sytuacją, w której wprowadzenie jakiegoś rozwiązania polepszy sytuację części podmiotów, kosztem innych. Kryterium Kaldora-Hicksa bierze pod uwagę takie sytuacje i dopuszcza stratę jednego podmiotu pod dwoma warunkami: zysk innych podmiotów jest większy od tej straty oraz istnieje przynajmniej teoretyczna możliwość pełnej kompensacji strat. Wówczas nadwyżka korzyści nad kosztami kompensacji stanowi poprawę sytuacji jednego podmiotu bez pogorszenia sytuacji drugiego, co stanowi kryterium efektywności Pareta i jednocześnie jest miarą wzrostu dobrobytu społecznego związanego z wprowadzeniem tego rozwiązania.
 
== Przykład ==