Maria Bociańska-Radomska: Różnice pomiędzy wersjami

Urodziła się w rodzinie chłopskiej, jako córka Wojciecha i Wiktorii ze Stefaniaków. Była siostrą [[Ludwik Bociański|Ludwika]], pułkownika i wojewody, oraz [[Jan Bociański|Jana]], dyplomaty. W siódmej klasie szkoły powszechnej przyłączyła się do strajku szkolnego, w którym wytrwała 3 lata, od 1902 do 1905. Wraz z Marią Majewską była jedną z dwóch najdłużej strajkujących uczennic - w latach 1902-1905 nie odpowiadały na lekcjach religii w języku niemieckim<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | data = 1957 | strony = 126 | tom = 3}}</ref><ref name="Gomolec">{{Cytuj książkę | nazwisko = Gomolec | imię = Ludwik | autortytuł = W obronie mowy ojców | wydawca = Krajowa Agencja Wydawnicza | data = 1986 | strony = 20}}</ref>. Władze szkolne przedłużyły im czas nauki o dwa lata<ref name="Gomolec"/>. Strajki uniemożliwiły jej dalszą naukę, którą zmuszona była kontynuować samodzielnie, jednocześnie prowadząc tajne nauczanie najmłodszych dzieci. Była bibliotekarką Towarzystwa Czytelni Ludowych, działała w Towarzystwie Zupełnej Wstrzemięźliwości od Napojów Alkoholowych „Wyzwolenie”. W 1916 roku założyła drużynę skautową im. Królowej Jadwigi, której została drużynową. W listopadzie 1918 roku weszła w skład Rady Ludowej powiatu pleszewskiego. Wzięła udział w powstaniu wielkopolskim jako sanitariuszka. Należała do [[Związek Obrony Kresów Zachodnich|Związku Obrony Kresów Zachodnich]], była matką chrzestną sztandaru organizacji „Rodziny Powstańców Wielkopolskich”.