Pemikan: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Upraszczam {{cytuj stronę}} do {{cytuj}} |
źródła/przypisy |
||
Linia 1:
{{Dopracować|więcej przypisów}}
[[Plik:Pemmican.jpg|thumb|right|Tradycyjna metoda suszenia mięsa]]
'''Pemikan''' ([[język kri|kri]] ''pimîhkân'', ''pemmicane'', czyli tłuszcz) – suszone mięso. Nazwą tą określa się zakonserwowane przez suszenie na słońcu chude mięso upolowanych zwierząt (najczęściej [[bizon amerykański|bizonów]], [[łoś|łosi]] lub [[jeleń|jeleni]]) lub ryb<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Zuzanna Kaszkur, Illuminatio |tytuł = Dzika strona jedzenia : utracone ogniwa zdrowego odżywiania |data = 2014 |data dostępu = 2021-04-07 |isbn = 978-83-63965-50-1 |miejsce = Białystok |wydawca = Illuminatio |oclc = 892606983}}</ref>, pokrojone w cienkie paski lub plastry, następnie rozdrobnione, wymieszane z bizonim [[Łój (surowiec)|łojem]] i kwaśnymi jagodami lub suszonymi [[Jabłoń niska|rajskimi jabłkami]]<ref name=":0" />, po czym
Taka metoda przygotowywania mięsa stosowana była powszechnie przez [[Indianie Ameryki Północnej|Indian północnoamerykańskich]] żyjących w rejonie [[Wielkie Jeziora Północnoamerykańskie|Wielkich Jezior]] i [[Wielkie Równiny|Wielkich Równin]]. Tak zakonserwowane mięso mogło być przechowywane przez długi czas, nawet kilka miesięcy. Było też wygodne w użyciu w trakcie wielodniowych wypraw łowieckich lub wojennych poza obozowisko. Metoda ta umożliwiała także bardziej racjonalne korzystanie z mięsa upolowanych zwierząt. Indianie jeszcze przed erą podbojów Ameryki przez Europejczyków, czyli przed uzyskaniem dostępu do broni palnej, potrafili upolować w krótkim czasie dużą liczbę zwierząt, a więc większość pochodzącego z nich mięsa bez znajomości sposobu jego konserwacji w krótkim czasie popsułaby się i zmarnowała.
| |||