Florica Bagdasar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: WP:CHECK#64: poprawiam link tożsamy z tekstem linka |
Deduplikacja kodu (błąd translatora) cz.1 |
||
Linia 2:
== Wykształcenie i wczesne lata ==
'''Florica Ciumetti''' pochodziła z [[Arumuni|arumuńskiej]] rodziny. Jej ojcem był [[Sterie Ciumetti]], inżynier budowy dróg i mostów, a także licealny nauczyciel matematyki. Jej matką była Anastasia Ciumetti (z domu Papahagi), której brat, Pericle Papahagi, był uznanym autorytetem w dziedzinie życia i języków ludów [[Języki romańskie|romańskojęzycznych]] mieszkających na południe od [[Dunaj]]u, Arumunów<ref name="ref 1"
Liceum im. Romana Wody (sekcja nowoczesna) ukończyła w 1920 roku. Została przyjęta na [[Uniwersytet Medycyny i Farmacji w Bukareszcie im.Carola Davili|Uniwersytet Medycyny i Farmacji w Bukareszcie]], który ukończyła w 1925 roku. Po latach staży w stołecznym szpitalu „Așezămintele Brâncovenești” uzyskała stopień doktora medycyny i chirurgii oraz uprawnienia do wykonywania zawodu lekarskiego. W 1927 roku wyszła za mąż za dra [[Dumitru Bagdasar]]a.
Nowożeńcy wyjechali do [[Boston]]u w [[Massachusetts|Massachusetts,]] aby odbyć szkolenie zawodowe: Florica na kursach zdrowia publicznego na [[Uniwersytet Harvarda|Uniwersytecie Harvarda]], a Dumitru by poznać nowe techniki neurochirurgiczne u pioniera nowoczesnej chirurgii mózgu, dra [[Harvey Cushing|Harveya Cushinga]], w jego klinice Petera Benta Brighama<ref name="ref 1"
Po powrocie do kraju w 1929 roku para spędziła kilka lat w [[Jimbolia|Jimbolii]] i [[Czerniowce|Cernăuți]] (Szpital Chorób Nerwowych), po czym Bagdasarowie osiedlili się w Bukareszcie i zamieszkali tam na resztę życia. W 1935 roku Dumitru Bagdasar uzyskał w drodze egzaminu konkursowego prawo do otwarcia pierwszej kliniki neurochirurgicznej w Bukareszcie. Przez cały czas od powrotu z Bostonu w 1929 roku do 1935 w Rumunii nie były dostępne nowoczesne techniki chirurgiczne, przez co Dumitru operował mózgi w prymitywnych, improwizowanych warunkach. Zanim zdołał zbudować własny zespół neurochirurgów, to jego żona, Florica Bagdasar, jako jedyna stale towarzyszyła mu na sali operacyjnej, pomagając mu i zachęcając<ref name="ref 5"><!-- UWAGA: istnieją dwa zdefiniowane przypisy o tej nazwie; Zobacz [[WP:REFDUPL]] -->Valeriu Negru (2004), Text sub un portret anonym, [[Dilema veche]] nr 7/2004.</ref> <ref name="ref 6">Ștefan I. Niculescu (1987), Dumitru Bagdasar Muncă și Character, Editura Eminescu, București.</ref> <ref name="ref 7"><!-- UWAGA: istnieją dwa zdefiniowane przypisy o tej nazwie; Zobacz [[WP:REFDUPL]] -->Alice Țuculescu (2004), Generozitatea care schimbă fața lumii, Viața Medicală nr 23/2004.</ref>.
Linia 13:
Po przejściu wszystkich niezbędnych egzaminów i konkursów Florica Bagdasar uzyskała tytuł psychiatryczny ze specjalnością higiena psychiczna. Poświęciła się dziedzinie neuropsychiatrycznej i opiece pediatrycznej w oświacie. Bagdasar wraz z współpracowniczką Floricą Nicolescu (Stafiescu) z powodzeniem opracowały i wykorzystały w wielu szkołach podstawowych własne podręczniki: alfabetu i arytmetyki.
W 1946 roku Bagdasar utworzyła w Bukareszcie Centrum Higieny Psychicznej, którego misją było leczenie dzieci z upośledzeniami umysłowymi i zaburzeniami zachowania. Centrum to zostało zaprojektowane przez Floricę Bagdasar zgodnie z najnowocześniejszymi metodami naukowymi stosowanymi w USA. Jako dyrektor tej placówki Florica Bagdasar zrekrutowała i zorganizowała wzorowy zespół ekspertów zajmujących się problemami dzieci, psychologów, pedagogów, logopedów i [[Kinezyterapia|kinezyterapeutów]] . Florica Bagdasar pełniła funkcję dyrektora Centrum Higieny Psychicznej do stycznia 1953 r.<ref name="ref 2"
W 1946 roku, po śmierci męża, ówczesnego ministra zdrowia w [[Petru Groza|rządzie Petru Grozy]], Florica Bagdasar została wybrana ministrem zdrowia w miejsce męża. Stanowisko to zajmowała od 26 września 1946 r. do 28 sierpnia 1948 r. <ref name="ref 9">Fondul Dumitru și Florica Bagdasar, 4 volumes, material selected and organized by Ștefan I. Niculescu, assisted by Ana Păunescu, [[National Archives of Romania]]. (CV i autobiografię Floricy Bagdasar można znaleźć w vol. I, s. 166 oraz vol. III, s. 900 i s. 910.)</ref>
== Zwolnienie i rehabilitacja ==
Kampania przeciwko Bagdasar rozpoczęła się w sierpniu 1948 roku. W trakcie inspekcji w [[Dobrudża|Dobrudży]] podczas kampanii przeciwmalarycznej, ogłoszono zwolnienie jej ze stanowiska ministra zdrowia. Decyzja została podjęta bez wcześniejszego wyjaśnienia<ref name="ref 2"
W 1953 roku została usunięta ze stanowiska dyrektor Centrum Higieny Psychicznej<ref name="ref 1"
== Przypisy ==
| |||