Edward Hopper: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Twórczość: poprawa tytułu |
m →Wpływ: drobne techniczne |
||
Linia 54:
Malarstwo Hoppera silnie oddziaływało i nadal oddziałuje na kulturę, nie tylko amerykańską. Zostało przyswojone przez [[Kultura popularna|popkulturę]] w Stanach Zjednoczonych – reprodukcje obrazów trafiły np. na pocztówki.
Do fascynacji jego twórczością przyznawali się tak różni malarze jak [[Willem de Kooning]] czy [[Mark Rothko]]. Obrazy Hoppera wielokrotnie pojawiały się jako element scenografii lub inspiracja dla planów filmowych w amerykańskim kinie (m.in. ''[[Psychoza (film)|Psychoza]]'' [[Alfred Hitchcock|Alfreda Hitchcocka]], ''[[Niebiańskie dni]]'' [[Terrence Malick|Terrence’a Malicka]], ''[[Koniec przemocy]]'' [[Wim Wenders|Wima Wendersa]], ''[[Droga do zatracenia]]'' [[Sam Mendes|Sama Mendesa]], filmy [[Jim Jarmusch|Jima Jarmuscha]]). Malarz inspirował również polskiego reżysera [[Andrzej Wajda|Andrzeja Wajdę]], który cenił go za stworzenie „przejmujących obrazów samotności”<ref>[http://wyborcza.pl/1,75475,6248757,Wajda__Janda__Ucieczka_z_planu_filmowego.html ''Wajda, Janda: Ucieczka z planu filmowego'', „Gazeta Wyborcza” z 11 lutego 2009].</ref>. Świadectwem tego wpływu jest dekoracja pokoju hotelowego w jednej ze scen w filmie ''[[Tatarak (film 2009)|Tatarak]]'' (autorem scenografii jest [[Magda Dipont]]).
Hopper inspirował również fotografików ([[Jeff Wall]]) i muzyków: [[Tom Waits|Toma Waitsa]] (album ''[[Nighthawks at the Diner]]'') czy polskiego kompozytora [[Paweł Szymański (kompozytor)|Pawła Szymańskiego]] (utwór ''Compartment 2, Car 7'' na [[skrzypce]], [[altówka|altówkę]], [[wiolonczela|wiolonczelę]] i [[wibrafon]]).
|