Antoni Laub: Różnice pomiędzy wersjami

'''Antoni Laub''', także '''Laube''', '''de Laube''' (ur. [[1792]] w [[Winniki (miasto)|Winnikach]] koło [[Lwów|Lwowa]], zm. [[7 lutego]] [[1843]] we [[Lwów|Lwowie]]<ref>Daty i miejsca urodzenia oraz śmierci za ''Polskim Słownikiem Biograficznym'', gdzie zwrócono uwagę na spotykane w literaturze błędne dane: datę i miejsce urodzenia 1788 we Lwowie, datę śmierci 1842 (podane po raz pierwszy przez [[Jerzy Mycielski (historyk)|Jerzego Mycielskiego]] w pracy ''Sto lat dziejów malarstwa w Polsce, 1760-1860'', Kraków 1896).</ref>) – polski malarz miniaturzysta, [[litografia|litograf]].

 

Pochodził z rodziny węgierskiej. Po osiedleniu się we Lwowie był tam uczniem malarzy [[Karl Gottlieb Schweikart|Karla Schweikarta]], Józefa Buisseta i Józefa Klimesa. Zapewne kontaktował się też z malarzami wiedeńskimi, ale przede wszystkim był aktywną postacią lwowskiego środowiska artystycznego, w którym zajmował czołowe miejsce jako portrecista. Pozostawał też w bliskich związkach z ziemiaństwem galicyjskim, szczególnie z [[Józef Gwalbert Pawlikowski|Józefem Gwalbertem Pawlikowskim]], u którego w [[Medyka|Medyce]] bywał wielokrotnie razem z [[Antoni Lange (malarz)|Antonim Langem]]. W Medyce poznał [[Franciszek Ksawery Prek|Franciszka Ksawerego Preka]], głuchoniemego malarza oraz pamiętnikarza; w swoich wspomnieniach Prek charakteryzował Lauba jako twórcę wdzięcznych portretów, jednak niezbyt utalentowanego w oddawaniu podobieństwa.