Wikipedystka:Soldier of Wasteland/brudnopis8: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
cd Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
cd Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 26:
== Taksonomia ==
[[Plik:Astrarchia stephaniae = Astrapia stephaniae color plate XVIII 1885.jpg|thumb|left|Tablica barwna o numerze XVIII dołączona do
Po raz pierwszy gatunek opisali [[Otto Finsch]] i [[Adolf Bernhard Meyer]] w 1885{{r|oryg}}. [[Holotyp]] pochodził z Maguli ({{współrzędne|umieść=w tekście|-9,28 147,62}}, 1888 m n.p.m.{{r|gbng}}). Autorzy nadali nowemu gatunkowi [[binominalne nazewnictwo gatunków|nazwę]] ''Astrarchia stephaniae'' – ''de facto'' sam gatunek został opisany przez Finscha, Meyer jest autorem nazwy rodzajowej{{r|oryg}}. ''A. stephaniae'' odkrył w 1884 niemiecki ornitolog i kolekcjoner okazów [[Carl Hunstein]]{{r|gb}}. Do opisu była dołączona tablica barwna nr XVIII przedstawiająca dorosłego samca{{r|oryg}}. Obecnie (2021) [[Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny]] (IOC) umieszcza astrapię lśniącą w rodzaju ''[[Astrapia]]''{{r|ioc}}.
Linia 41:
0.3 (0.283) A supermatrix phylogeny of corvoid passerine birds (Aves: Corvides). Jønsson et al. 2016 † 1 tree /// od rothschildi: 2.82 mln{{r|corvomatrix}}///
Poniżej przedstawiono kladogram dla kladu ''Epimachus''+''Astrapia''+''Paradigalla'' według Irestedt et al. (2009){{r|ires}}. Różnica względem innych badań dotyczy jedynie kolejności, w której wymienione są poszczególne taksony (co nie jest istotne dla budowy kladogramu, inaczej niż w przypadku [[drzewo filogenetyczne|drzewa filogenetycznego]]). Wyniki, które uzyskali Jønsson et al. (2016){{r|corvomatrix}}, Jetz et al. (2012){{r|nature}} i Marki et al. (2005){{r|corvo}} są zgodne w kwestii pokrewieństwa między poszczególnymi taksonami. Rodzaj ''Paradigalla'' jest uznawany między innymi przez autorów HBW{{r|hbw|botw}}, IOC{{r|ioc}} i ''Clements Checklist of Birds of the World'' (2019){{r|clements}}, jednak na ''Kompletnej liście ptaków świata'' (2021) włączony jest do ''Astrapia'', stąd nazwa tego rodzaju na poniższym kladogramie jest wzięta w nawias.
{{klad
|1.1.1=''[[długoogon mniejszy|Epimachus meyeri]]''
|1.1.2=''[[długoogon większy|Epimachus fastosus]]''
|1.2.1.1=''[[tarczonos kusy|Astrapia (Paradigalla) brevicauda]]''
|1.2.1.2=''[[tarczonos długosterny|Astrapia (Paradigalla) carunculata]]''
|1.2.2.1.1=''[[astrapia słoneczna|Astrapia splendidissima]]''
|1.2.2.1.2=''[[astrapia czarna|Astrapia nigra]]''
|1.2.2.2.1.1='''''Astrapia stephaniae'''''
|1.2.2.2.1.2=''[[astrapia białosterna|Astrapia mayeri]]''
|1.2.2.2.2=''[[astrapia żabotowa|Astrapia rothschildi]]''
}}
Część czarnych piór atrapii lśniących stanowi jeden z najczarniejszych materiałów, zarówno występujących w przyrodzie, jak i wytworzonych przez człowieka. Zarówno odbicie kierunkowo-rozproszone, jak i kierunkowe (zwierciadlane) piór z piersi astrapii czarnej było najniższe wśród gatunków, których pióra badali McCoy ''et al''. (2018). Wyniosło odpowiednio 3,14% i 0,05%. [[pióro|Pióra]] te mają nietypowo ułożone promyki, podobnie jak w przypadku innych gatunków cudowronek, u których występują pióra o wyjątkowo głębokiej czerni (określanej jako „super black”). U wszystkich łącznie najniższe uzyskane wartości to od 0,05% do 0,31%. Są zbliżone do tych właściwych dla opracowanych przez ludzi materiałów{{r|reflect}}, jak opracowany i testowany przez [[NASA]] materiał pochłaniający 99,5% promieniowania w zakresie ultrafioletu i światła widzialnego oraz 99,8% promieniowania o większej długości fal i w dalekiej [[podczerwień|podczerwieni]]{{r|nasa}}. Dającą wrażenie głębokiej czerni modyfikację struktury piór stwierdzono u przedstawicieli 5 rodzajów (łącznie z ''Astrapia''). Promyki mają na krawędziach mikroskopijnej wielkości kolczaste wyrostki kształtem podobne do wyschniętych liści [[dąb|dębu]]. Są gęsto rozmieszczone i ustawione pod kątem około 30° względem końcówki pióra. Przechylenie tych struktur sprawia, że samiec chcąc pokazać niemal idealnie czarną powierzchnię musi się nachylić pod odpowiednim kątem w stronę samicy{{r|reflect}}.
=== Etymologia ===
Linia 66 ⟶ 80:
== Ekologia i zachowanie ==
=== Wymagania środowiskowe ===
Środowiskiem życia astrapii lśniących są lasy w wyższych partiach gór i omszałe lasy w piętrze subalpejskim, do tego obrzeża lasów i ich izolowane połacie. Zamieszkuja również lasy, w których prowadzi się wycinkę części drzewostanu lub narusza środowisko w inny sposób{{r|botw}}. <<...>>
=== Pożywienie ===
<<...>>
=== Tryb życia i zachowanie ===
<<...>>
<<...>> Lindon ''et al''. (2018) w nowatorski sposób badali między innymi złożoność sygnałów w komunikacji cudowronek, szczególnie podczas zalotów. Dla przystępnego ukazania danych stworzyli barwne drzewo filogenetyczne ze skalą różnorodności sygnałów. U astrapii lśniących przeważa komunikacja optyczna (wzrokowa). Większość stanowią specyficzne zachowania. Mniejszy jest udział barw w komunikacji, ogółem mający podobne znaczenie i różnorodność, co komunikacja głosowa. Wśród wszystkich gatunków astrapii różnorodność sygnałów ogółem oceniono jako najmniejszą u astrapii lśniących, {{r|ligo}}
=== Lęgi ===
<<...>> [https://peerj.com/articles/3987/ toki]
<<...>>
Linia 91 ⟶ 110:
<ref name=gbng>{{cytuj | autor = Bruce M. Beehler & Thane K. Pratt | tytuł = Birds of New Guinea: Distribution, Taxonomy, and Systematics | url = https://books.google.pl/books?id=wRR1CwAAQBAJ | s = 432, 595 | data = 2016 | wydawca = Princeton University Press | isbn = 9780691164243}}</ref>
<ref name=mayr>{{Cytuj |autor = Jürgen Haffer |tytuł = Ernst Mayr (1904-2005) and the birds of Oceania and adjacent areas |czasopismo = Zoosystematics and Evolution |data = 2008-10-07 |data dostępu = 2021-04-16 |wolumin = 84 |numer = 2 |s = 215–243 |doi = 10.1002/zoos.200800008 |url = http://doi.wiley.com/10.1002/zoos.200800008 |język = en}}</ref>
<ref name=reflect>{{Cytuj |autor = Dakota E. McCoy, Teresa Feo, Todd Alan Harvey, Richard O. Prum |tytuł = Structural absorption by barbule microstructures of super black bird of paradise feathers |czasopismo = Nature Communications |data = 2018 issn = 2041-1723 |wolumin = 9 |numer = 1 |doi = 10.1038/s41467-017-02088-w |pmid = 29317637 |pmc = PMC5760687}}</ref>
<ref name=></ref>▼
<ref name=nasa>{{cytuj | url = https://www.nasa.gov/content/goddard/super-black-nano-coating-to-be-tested-for-the-first-time-in-space/ | tytuł = Super-Black Nano-Coating to Be Tested for the First Time in Space | autor = Lori Keesey | opublikowany = | data = 12 sierpnia 2014 | data dostępu = 17 kwietnia 2021}}
<ref name=></ref>▼
<ref name=ires>{{cytuj | autor = Irestedt, Martin & Jønsson, Knud & Fjeldså, Jon & Christidis, Les & Ericson, Per. | data = 2009 | tytuł = An unexpectedly long history of sexual selection in birds-of-paradise | czasopismo = BMC evolutionary biology | wolumin = 9 | s = 235 | doi = 10.1186/1471-2148-9-235}}</ref>
<ref name=clements>{{cytuj | autor = Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, S. M. Billerman, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan & C. L. Wood | data = 2019 | tytuł = The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2019 | url = https://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/ | data dostępu = 23 lutego 2021}}</ref>
Linia 107 ⟶ 126:
<ref name=hbwcheck5>{{cytuj | url = http://datazone.birdlife.org/userfiles/file/Species/–/Handbook_of_the_Birds_of_the_World_and_BirdLife_International_Digital_Checklist_of_the_Birds_of_the_World_Version_5.pdf | autor = Handbook of the Birds of the World and BirdLife International | data = grudzień 2020 | tytuł = Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 5 | opublikowany = BirdLife Data Zone | data dostępu = 4 marca 2021}}</ref>
<ref name=uj>{{cytuj stronę | autor = P. Mielczarek & M. Kuziemko | url = http://listaptakow.eko.uj.edu.pl/passerines2.html#Paradisaeidae | tytuł = Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 – cudowronki – Birds of paradise (wersja: 2021-01-16) | praca = Kompletna lista ptaków świata | opublikowany = Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego | data dostępu = 24 marca 2021}}</ref>
<ref name=corvomatrix>{{Cytuj |autor = Knud Andreas Jønsson, Pierre-Henri Fabre, Jonathan D. Kennedy, Ben G. Holt, Michael K. Borregaard |tytuł = A supermatrix phylogeny of corvoid passerine birds (Aves: Corvides) |czasopismo = Molecular Phylogenetics and Evolution |data = 2016 |wolumin = 94 |s = 87–94 |doi = 10.1016/j.ympev.2015.08.020 |url = https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1055790315002511 |język = en}}</ref>
<ref name=corvo>{{Cytuj |autor = Petter Z. Marki, Pierre-Henri Fabre, Knud A. Jønsson, Carsten Rahbek, Jon Fjeldså |tytuł = Breeding system evolution influenced the geographic expansion and diversification of the core Corvoidea (Aves: Passeriformes): Diversification dynamics among breeding systems |czasopismo = Evolution |data = 2015 |wolumin = 69 |numer = 7 |s = 1874–1924 |doi = 10.1111/evo.12695 |język = en}}</ref>
Linia 114 ⟶ 131:
<ref name=fif>{{cytuj | url = https://www.biodiversitylibrary.org/part/303908 | autor = Frith, Clifford B. & Frith, Dawn W. | tytuł = Aberrant plumages in birds of paradise (Paradisaeidae) | data = 1998 | czasopismo = Memoirs of the Queensland Museum | wolumin = 42 | s = 440–441}}</ref>
<ref name=morpho>{{cytuj | url = https://www.biodiversitylibrary.org/item/123913#page/191/mode/1up | autor = Frith, Clifford B. & Frith, Dawn W. | tytuł = Biometrics of the birds of paradise (Aves: Paradisaeidae): with observations on variation and sexual dimorphism | czasopismo = Memoirs of the Queensland Museum | wolumin = 42 | data = 1997 | s = 164 i 188}}</ref>
▲<ref name=></ref>
▲<ref name=></ref>
<ref name=></ref>
<ref name=></ref>
<ref name=></ref>
}}
| |||