Stefania Ordyńska: Różnice pomiędzy wersjami

 

==Życiorys==

Córka Aleksandra Stadnika i Marii z Rzepków. Od dzieciństwa przejawiała talent plastyczny, zachęcana przez ojca do rysowania i malarstwa. Po ukończeniu gimnazjum w [[Brzesko|Brzesku]] wyjechała do [[Kraków|Krakowa]], gdzie studiowała na [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych]]<ref>[http://brzesko.ws/DesktopModules/Articles/ArticlesView.aspx?tabID=0&ItemID=9937&mid=10640 Jacek Filip, Stefania Ordyńska-Morawska 1882-1968. (UTW), Nieoficjalny Portal Miasta Brzeska i Okolic 9 lutego 2018]</ref>. 18 stycznia 1903 poślubiła [[Ryszard Ordyński|Ryszarda Ordyńskiego]], który był wówczas nauczycielem. W 1908 otrzymała z uczelni list polecający i wyjechała do [[Rzym]]u, a następnie do [[Florencja|Florencji]], gdzie uzupełniała wykształcenie poznając malarstwo włoskiego [[gotyk]]u i [[renesans]]u<ref>[https://desa.pl/pl/exhibitions/21/object/1002/stefania-ordynska-morawska-port-vendre Stefania Ordyńska-Morawska, Desa Unicum]</ref>. W 1910 wyjechała do [[Paryż]]a, rok później rozwiodła się z Ryszardem Ordyńskim. Przebywając w Paryżu przebywała w środowisku bohemy z [[Montparnasse]], wystawiała prace na [[Salon Jesienny|Salonach Jesiennych]], przyjaźniła się z [[Olga Boznańska|Olgą Boznańską]]. W 1916 przebywała w Rákoskeresztúr, a rok później w [[Lozanna|Lozannie]]. W 1919 przebywała w [[Brno|Brnie]], a następnie przyjechała do Brzeska. 20 października 1920 poślubiła Włodzimierza Morawskiego, inżyniera elektryka z Warszawy. Latem 1939 przyjechała do [[Warszawa|Warszawy]] w związku z planowaną wystawą indywidualną jej prac, która miała się odbyć jesienią w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|Zachęcie]]. Wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pokrzyżował te plany oraz uniemożliwił artystce powrót do Paryża, wyjechała wówczas do siostry mieszkającej w Brzesku i tam spędziła całą okupację, działała w [[Amia Krajowa|Armii Krajowej]], fałszowała dokumenty, tworzyła falsyfikaty. Podczas wojny utraciła paryskie mieszkanie i pracownię, a podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] spłonęły jej prace. Po 1945 mieszkała w Krakowie, ale często przebywała w Brzesku, wstąpiła do krakowskiego oddziału [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]. W czerwcu 1947 wyjechała do Paryża, niestety nie udało jej się zdobyć własnej pracowni i zmuszona była korzystać z pomocy znajomych. Nie mogąc się odnaleźć w poczuciu osamotnienia podjęła decyzję o powrocie na stałe do Polski, 18 czerwca 1962 zamieszkała u krewnych we [[Wrocław|Wrocławiu]]. Zmarła 10 lutego 1968, pochowana została na [[Cmentarz Grabiszyński|Cmentarzu Grabiszyńskim]]<ref name="puno">{{Cytuj stronę |url = http://www.mok.brzesko.pl/bim/bim22012.pdf |tytuł = Jerzy Wyczesany, Pomiędzy Paryżem a Brzeskiem, Stefania Ordyńska (1882 – 1968), Brzeski Magazyn Informacyjny marzec 2012 s. 28-30 |opublikowany = mok.brzesko.pl |data dostępu = 2019-08-11}}</ref>.