Laser barwnikowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
WP:SK popr wstępu, wymaga dalszych zmian |
||
Linia 1:
'''Laser barwnikowy'''
Lasery barwnikowe zostały niezależnie wynalezione przez [[P. P. Sorokin]]a i [[F. P. Schäfer]]a (oraz współpracowników) w 1966.<ref>[[F. P. Schäfer]] (Ed.), ''Dye Lasers'' (Springer-Verlag, Berlin, 1990).</ref><ref>[[F. J. Duarte]] and L. W. Hillman (Eds.), ''Dye Laser Principles'' (Academic, New York, 1990).</ref>
== Budowa ==
Ponieważ ciekły ośrodek czynny lasera barwnikowego może przyjąć dowolny kształt, istnieje wiele różnych możliwych do zastosowania konfiguracji. [[Interferometr Fabry’ego-Perota]], który jest zwykle stosowany w laserach pompowanych lampą błyskową, składa się z dwóch zwierciadeł, które mogą być płaskie lub wklęsłe, zamontowanych równolegle do siebie, z wiązką laserową pomiędzy nimi. Komórka barwnika jest zwykle pompowana z boku, za pomocą jednej lub kilku lamp błyskowych działających obok komórki barwnika we wnęce interferometru. Interferometr jest zazwyczaj chłodzony wodą, w celu zapobieżenia przegrzaniu barwnika spowodowanego dużym natężeniem promieniowania podczerwonego pochodzącego z lamp. Lasery pompowane osiowo posiadają pierścieniową lampę błyskową, otaczającą komórkę barwnika, która charakteryzuje się niższą [[Indukcyjność|indukcyjnością]] dla krótszych błysków oraz zwiększoną efektywnością transferu. Koncentrycznie pompowane lasery składają się z pierścieniowej komórki barwnika, która otacza lampę błyskową dla jeszcze lepszej efektywności transferu, ale charakteryzują się niższym zyskiem z powodu dyfrakcji. Lasery pompowane błyskowo mogą być używane tylko do uzyskania wiązki pulsacyjnej
Do działania ciągłego wykorzystywany jest laser pierścieniowy, chociaż również konstrukcja z interferometrem Fabry’ego-Perota jest czasem wykorzystywana. W laserze pierścieniowym lustra lasera są umieszczone tak, aby umożliwić wiązce poruszanie się po okręgu. Komórka barwnika lub kuweta jest zwykle bardzo mała. Barwnik jest zwykle pompowany zewnętrznym laserem, przykładowo [[laser azotowy|laserem azotowym]], laserem ekscymerowym lub laserem neodymowym z podwojoną częstotliwością. Ciecz krąży z bardzo dużą prędkością, aby zapobiec absorpcji trypletów, która przerwałaby wiązkę<ref>[http://www.repairfaq.org/sam/lasercdy.htm Sam's Laser FAQ - Home-Built Dye Laser]</ref>. W przeciwieństwie do interferometrów Fabry’ego-Perota, laser pierścieniowy nie generuje [[fala stojąca|fal stojących]], które powodują straty energii w nieużywanych obszarach ośrodka pomiędzy grzbietami fali. Dzięki temu, laser osiąga większe wzmocnienie<ref>[http://www.rp-photonics.com/spatial_hole_burning.html Encyclopedia of Laser Physics and Technology - spatial hole burning, SHB, laser, single-frequency operation]</ref><ref>''Laser fundamentals'' by [[William T. Silfvast]] – Cambridge University Press 1996 Page 397-399</ref>.
Linia 41 ⟶ 40:
== Zastosowania ==
Lasery barwnikowe są bardzo wszechstronne. Oprócz ich ustalonej długości fali, oferują wysokie energie impulsów lub wysokie średnie moce. Udowodniono, że lasery pompowane błyskowo dostarczają kilkaset dżuli energii na impuls
Lasery barwnikowe wykorzystywane są w:
Linia 47 ⟶ 46:
* przemyśle produkcyjnym<ref>D. Klick, Industrial applications of dye lasers, in ''Dye Laser Principles'', F. J. Duarte and L. W. Hillman (Eds.)(Academic, New York, 1990) Chapter 8.</ref>,
* medycynie,
* spektroskopii
W medycynie laserowej, te lasery wykorzystywane są na kilku polach, m.in. dermatologii gdzie używa się ich do wyrównywania kolorytu skóry<ref>L. Goldman, Dye lasers in medicine, in ''Dye Laser Principles'' , F. J. Duarte and L. W. Hillman, Eds. (Academic, New York, 1990) Chapter 10.</ref><ref>A. Costela et al., Medical applications of dye lasers, in ''Tunable Laser Applications'', F. J. Duarte (Ed.), 2nd Ed. (CRC, New York, 2009) Chapter 8</ref>. Duży zakres możliwych do uzyskania długości fal pozwala na bliskie dopasowanie do linii absorpcyjnych niektórych cząstek, takich jak melanina lub hemoglobin, podczas gdy wąski zakres odchylenia długości fali pozwala zredukować możliwość uszkodzenia tkanek. Lasery barwnikowe używane są do leczenie blizn, usuwania kamieni nerkowych, oraz do leczenie naczyniaków płaskich i innych uszkodzeń naczyń krwionośnych. Mogą być dopasowane do szeregu różnych pigmentów w celu usuwania tatuaży jak również do wielu innych zastosowań<ref>''Tunable Laser Applications'' By Frank J. Duarte – CRC Press 2009 Page 227-235</ref>.
|