Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Orłowej: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dlugoletni kurator
→‎Historia: + W. Fibich
Linia 44:
Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] i [[Wojna polsko-czechosłowacka|polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym]] obszar zboru znalazł się w granicach [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. Po 1920 wraz z pięcioma innymi polskojęzycznymi zborami luterańskimi utworzył odrębny Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Śląsku Wschodnim w Czechosłowacji, który został oficjalnie uznany w dniu 24 maja 1923. Kiedy w październiku 1938 Polska dokonała aneksji tzw. [[Zaolzie|Zaolzia]] zbory te połączono z [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|polskim Kościołem ewangelicko-augsburskim]]. Już rok później, po włączeniu większości terenu Śląska Cieszyńskiego do [[III Rzesza|III Rzeszy]] podporządkowano je niemieckiemu [[konsystorz]]owi we [[Wrocław]]iu. W 1941 pastorem został [[Jakob Gerhardt]], tu służył do końca wojny, jak też został postrzelony przez polskich partyzantów i stracił prawe oko<ref>{{Cytuj książkę | odn = {{odn/id|Kneifel|1967}} | autor = [[Eduard Kneifel]] | tytuł = Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen | wydawca = Selbstverlag der Verfassers | miejsce = Eging | data = 1967 | strony = 92 | url = http://eduardkneifel.eu/data/Die_Pastoren_der_Evangelisch-Augsburgischen_Kirche_in_Polen.pdf | język = de}}</ref>. Po drugiej wojnie światowej ŚKEAW ponownie uznano oficjalnie w 1948.
 
W latach 1950–1954 działał w zborze jako duszpasterz [[Wilhelm Fibich]], Czech z [[Zelów|Zelowa]].<ref>Bem, K.: ''Słownik biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych. Pastorzy i diakonisy Jednoty Małopolskiej i Jednoty Warszawskiej 1815-1939.'' Warszawa, 2015, s. 54.</ref>
W latach 1956–1975 kuratorem zboru był Jan Santarius (1892–1979).<ref>Přítel lidu – Przyjaciel Ludu, 1980 (XXXIII), nr 1, s. 8.</ref>