Bohdan Staliński: Różnice pomiędzy wersjami

polski fizykochemik; profesor Politechniki Wrocławskiej
Usunięta treść Dodana treść
DideWROt (dyskusja | edycje)
Utworzenie strony
(Brak różnic)

Wersja z 19:42, 28 kwi 2021

Bohdan Staliński (ur. 29 lutego 1924 w Oszmianie, zm. 26 lutego 1993 we Wrocławiu) - polski fizykochemik, profesor, pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej oraz Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN, żołnierz AK.

Życiorys

W trakcie wojny jako żołnierz AK brał udział w wyzwoleniu Wilna. Następnie został siłą wcielony do Armii Czerwonej[1].

W 1951 ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. Stopień doktora uzyskał w 1956 roku pod kierunkiem prof. Włodzimierza Trzebiatowskiego[2]. W 1958 roku został docentem[2]. Od 1964 roku profesor nadzwyczajny Politechniki Wrocławskiej[3], w 1972 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Następnie związany z Instytutem Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN. Miał istotny wkład w rozwój Instytutu. Od utworzenia w 1966 roku był jego wicedyrektorem, zaś w latach 1975-1983 - dyrektorem[4][1].

Prowadził badania w zakresie fizykochemii ciała stałego. Jako pierwszy w Polsce rozwinął niskotemperaturowe badania kalorymetryczne. Był autorem monografii pt. Magnetochemia, wyd. PWN, 1966[4].

 
Grób prof. Bohdana Stalińskiego na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu

Od 1969 roku członek-korespondent, a od 1976 - członek rzeczywisty PAN. Wypromował 7 doktorów[2].

Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[5].

Przypisy