Guglielmo Biraghi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, drobne techniczne, wikizacja, źródła/przypisy
m drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 19:
Chociaż był z wykształcenia chemikiem, pracę zawodową zdecydował się poświęcić sztuce. W 1953 dołączył do zespołu redakcyjnego czołowego rzymskiego dziennika "Il Messaggero", gdzie pisał recenzje filmowe i redagował rubryki w dziale kulturalnym aż do 1987. W przeciwieństwie do jego wielu współczesnych kolegów po fachu, Biraghi zawsze stronił od polityki<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.theguardian.com/news/2001/apr/27/guardianobituaries.filmnews|tytuł=Guglielmo Biraghi|autor=John Francis Lane|data=27.04.2001|opublikowany="[[The Guardian]]"|język=en|data dostępu=2021-05-01}}</ref>.
 
JegoBiraghi pierwsząbył sztukęrównież teatralnąautorem ptdwóch sztuk teatralnych. Pierwsza z nich, zatytułowana ''Słońce i księżyc'' (1965), została po raz pierwszy wystawionowystawiona w Rzymie, za rolę główną zagrała w niej [[Alida Valli|Alidą Valli]] w roli głównej.
 
W latach 70. i na początku lat 80.1970-1986 był dyrektorem MFF w [[Taormina|Taorminie]]. Dzięki niemu sycylijski festiwal zmienił się z wakacyjnej imprezy towarzyskiej włoskich filmowców w profesjonalny przegląd filmowy. Od 1987 do 19921991 Biraghi sprawował również funkcję dyrektora [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|MFF w Wenecji]], zanim nie zmienił go [[Gillo Pontecorvo]].
 
Zasiadał w składach jurorskich wszystkich najważniejszych festiwali filmowych wna Europieświecie, m.in. na [[23. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|23.]] (1962) i [[52. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|52. MFF w Wenecji]] (1995), na [[13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie|13. MFF w Berlinie]] (1963) oraz na [[23. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|23. MFF w Cannes]] (1970). Przewodniczył obradom jury konkursu głównego na [[38. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie|38. MFF w Berlinie]] (1988)<ref>{{cytuj stronę |url= https://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1988/04_jury_1988/04_Jury_1988.html |tytuł=Juries 1988 |opublikowany=Berlinale |język=en |data dostępu=2021-05-01}}</ref>.
 
Był jednym z najbardziej znanych na świecie kolekcjonerów muszli. Kilka z nich sam odkrył i to jemu zawdzięczały swoją nazwę. Biraghi znany był też ze znajomości języków obcych, zamiłowania do podróży, wysokiej kultury osobistej i dobrego gustu<ref>{{cytuj stronę|url=https://variety.com/2001/film/news/taormina-fest-founder-biraghi-dies-1117797757/|tytuł=Taormina fest founder Biraghi dies|autor=David Rooney|data=24.04.2001|opublikowany="[[Variety]]"|język=en|data dostępu=2021-05-01}}</ref>.
 
Bardzo chronił swoje życie prywatne, ale i tak powszechnie znany był jego biseksualizm<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.theguardian.com/news/2001/apr/27/guardianobituaries.filmnews|tytuł=Guglielmo Biraghi|autor=John Francis Lane|data=27.04.2001|opublikowany="[[The Guardian]]"|język=en|data dostępu=2021-05-01}}</ref>. W 1969 poślubił aktorkę Annabellę Incontrerę, z którą miał syna. Para rozwiodła się w 1973.
 
W późniejszych latach Biraghi adoptował albańskiego uchodźcę, któremu pomógł się wykształcić i zdobyć pracę w Rzymie. Wraz ze swoją żoną Albańczyk został później spadkobiercą majątku Biraghiego. Krytyk zmarł w wieku 73 lat w swoim rzymskim domu po długiej walce z rakiem płuc<ref>{{cytuj stronę|url=https://variety.com/2001/film/news/taormina-fest-founder-biraghi-dies-1117797757/|tytuł=Taormina fest founder Biraghi dies|autor=David Rooney|data=24.04.2001|opublikowany="[[Variety]]"|język=en|data dostępu=2021-05-01}}</ref>.
 
== Przypisy ==